Voetbal, ik kijk er graag naar. Of nee! Ik beleef het graag.

Sinds enkele seizoenen geleden volg ik Borussia Mönchengladbach. Destijds één keer gaan kijken en helemaal verkocht. Niet echt voor het voetbal (hoewel het toch een veel hoger niveau is dan in ons kleine voetballandje). Wel voor de beleving! Ze waren er allemaal vriendelijk. In die mate dat ik het echt niet gewoon was. Iedereen kwam duidelijk met dezelfde intentie, hun team zien winnen. Winnen ze dan toch niet? No worries! Volgende keer beter.

Gisteren ben ik met Vince en onze goede vriend Benny nog eens naar een wedstrijd gaan kijken. Kleine affiche, tegen FC Ingolstadt 04. Grotere affiches zijn in Mönchengladbach dan ook niet evident om ticket voor te kopen en misschien ook niet altijd aan te raden om kinderen mee naartoe te nemen.

Dus gisteren, op naar Mönchengladbach! Even parking zoeken en dan een eindje stappen tot aan het stadion. Omdat we redelijk laat vertrokken waren (sorry Benny) moesten we nog een beetje tempo maken.  Nipt op tijd, tien seconden na eerste fluitsignaal, aangekomen. Maar uiteindelijk ook niets gemist. Wat ook niet moeilijk was aangezien het een (ondanks 2-0 winst) heel saaie wedstrijd was. Een geluk dat ze ginder aan de kindjes die zich vervelen denken. Tijdens de wedstrijd komen ze rond met ijsjes. Die tot in het belachelijke bedekt zijn met marketing! Ze zijn dus uiteindelijk gewonnen en dus zijn we allemaal tevreden 😀 .

Na de wedstrijd hebben zowel de grote jongens als de kleine jongen een hongertje. Ligt er toch niet toevallig een McDonald’s op de route naar huis. Handig! Nog even genoten van wat vettig eten en dan terug naar huis!