Het stond op mijn Lijstje voor 2017, dat babybroekje van Emma en Mona maken. In mijn hoofd ging het makkelijker dan het was. Dat gaat wel vaker zo bij handwerk. I.p.v. op een halfuur, duurde het heel wat langer vooraleer het broekje in elkaar zat. Ik ben er wel tevreden mee, voor de eerste keer kan het slechter, niet?

Er zitten wel wat schoonheidsfoutjes op waar ik volgende keer moet op letten. Te beginnen met de busjes die overkop staan. Oeps, daar had ik dus al op moeten letten bij het knippen. De naad van de boordjes onderaan zit niet mooi aan de zijkant. Die boordjes vond ik trouwens aartsmoeilijk. Mijn basic naaimachine bleek niet zo ideaal om tricot te verwerken (Waarom stond dat nergens in de reviews destijds?), met als gevolg dat de machine meerdere keren vastliep. Ik leerde dat de draadspanning wat minder zetten kan helpen, maar desondanks kostte het heel wat zweet om die boordjes op zijn plaats te krijgen. Nog even oefenen dus.

Ik had minder dan een half metertje nodig om dit broekje maat 56 in elkaar te zetten. Het stofje was trouwens in de solden en dit komt neer op minder dan € 4 stof voor dit broekje. Daarvoor koop je er geen hé? De meters garen die ik erdoor heb gejaagd waren helaas niet te tellen. Een boventransportvoetje zou helpen, maar ik vrees dat mijn machine daarvoor te basic is. Ik heb ondertussen al wel heel wat mooie stofjes op het oog om een tweede broekje te maken. Wat ik me altijd al heb afgevraagd is: “Er zijn zoveel mooie stofjes, waarom liggen die kleertjes (uitzonderingen daargelaten) dan bijna nooit in de confectiewinkels?”