Veel valt er niet meer te vertellen als alles al wéken klaarstaat. Onze jongste spruit verast ons nogal met zo lang te blijven zitten. Ik was er zo van overtuigd dat het een aprilkindje zou worden, maar ondertussen zijn we dus al mei. Misschien nog het ergst voor de oudere broers die al sinds het einde van de paasvakantie op hete kolen zitten. Vince vertelde intussen dat hij elke ochtend en elke keer de school uit is hoopt dat de baby er ein-de-lijk is, maar nooit is hij er. Hun geduld wordt enorm op de proef gesteld.

Ruim 39 weken zwanger, nog nooit meegemaakt. En wat doe je dan met die plotse extra tijd? We waagden ons gisteren nog aan een kort uitstapje naar Nederland. Daar vierden ze gisteren helaas niet mee, dus konden we een kopje thee gaan drinken in de Ikea. Volgens mij dacht een kwart van Vlaanderen er net zo over. Het werd al bijna een heel kostelijk uitstapje toen er per ongeluk een potje vernis omviel en open kletste. We gingen het uiteraard meteen melden, en gelukkig zijn ze bij Ikea NL zo klantvriendelijk dat ze hiervoor niks aanrekenden.

Eén ding weet ik zeker: poetsen en opruimen wekt geen bevalling op. De baby heeft natuurlijk ook nog wel gewoon even de tijd. Pas maandag a.s. zijn we 40 weken ver. Het is gewoon dat we dat niet gewend zijn, een baby die zo lang blijft zitten. We waren ontzettend blij toen we de 38-weken mijlpaal haalden, maar stilaan worden we toch wel heel nieuwsgierig!