Dinsdag gaan we naar Bokrijk! Dat was ons plan volgens wat we vorige week zeiden. In tegenstelling tot meestal goed voorbereid vertrokken. Gepakt en gezakt met picknick. We kwamen aan. Aangezien Lewis echt niet graag in de auto zit (zowat het eerste kindje waar ik dat ooit van gehoord heb) is de vaste routine na elke rit, troosten en voeden. Na een tiental minuutjes gingen we naar de kassa.

Een tijdje aangeschoven, om dan te horen “dat met de kaart niet werkt”. En volgens een andere gewoonte van ons hebben wij zelden cash geld mee. Een automaat stond er niet op het terrein en was er ook niet in de buurt volgens de dame aan de kassa. Dus terug naar buiten om een bank te zoeken. Maar daar was het nog niet gedaan. Bij het willen buiten rijden kregen we op het scherm te zien dat we te lang op de parking hebben gestaan om gratis te mogen uitrijden. Even de parkeerwachter opbellen. Die kwam meteen tot bij ons. We deden ons verhaal en kregen de boodschap dat we maar moesten betalen. €5 nota bene, omdat je steeds voor de hele dag moet betalen. Alles uitgelegd en ondertussen een huilende baby in de auto. Weinig begrip van de parkeerwachter. Na enkele minuutjes zeuren mochten we dan toch door. Maar dit kwam eerder door de huilende baby in de auto denk ik dan dat het door de situatie kwam.

Veel zin hadden we dan niet om terug te gaan. Dus snel even opgezocht wat we nog in de buurt hadden om te doen. Snel gekozen om naar het nationaal park hoge Kempen te gaan. Nuja, een van de vele plaatsen waar je kan heengaan. Niet veel later aangekomen. Maar snel bleek dat op het pad dat je kon bewandelen de fietsers de oppermacht hebben. Op maar drie minuutjes meer dan drie keer net niet aangereden geweest. Nu was het al middag en gingen we dus maar picknicken aan de auto. Niet minder leuk, wel minder mooi dan we initieel voor ogen hadden.

Nog maar eens de plannen omgooien dan. Naar Maastricht dan maar! Daar zal sowieso wel iets te zien of te doen zijn. Terwijl ik aan het rijden was zocht Vicky een mogelijke parking op. Snel was beslist dat we op een “park&walk” gingen staan. Niet duur en dicht bij het centrum. Toen we daar aankwamen was er geen plaats meer. Na even wachten ging er dan toch iemand uit hun plaats gedraaid komen. Tot plots een dame uit de auto stapte en naar ons toe kwam. Ze kwam hun parkeerticketje dat wel nog een tijdje geldig was aan ons geven. Zo vriendelijk! Handig meegenomen en eindelijk een echte positieve noot op deze uitstap.

Even tot rust komen dachten we toen en we hebben ons neergeploft op ons picknickdeken in het stadspark op een stukje gazon. Genieten van het heerlijke zonnetje terwijl de jongens hun energie wat kwijtspelen door (in de buurt) rond te lopen. Eens we terug wat relaxed waren zijn we de stad ingegaan. Een ijsje gaan eten. Het was ongeveer tien jaar geleden dat we in de stad waren geweest. Er was veel veranderd. Het was er heel aangenaam wandelen. Op de terugweg zijn we even op de Sint-Servaasbrug gegaan. Ondanks dat we er even geen zin meer in hadden zijn we toch blijven proberen iets van de dag te maken en met succes. We zijn met een goed gevoel naar huis gereden.