In een eerdere blogpost gaf ik aan dit jaar opnieuw de halve marathon van Brussel te willen lopen. Ondertussen zijn we 3 maanden verder en dacht ik eens even een update te bloggen.

Vooral dan omdat het de afgelopen maand niet geheel gegaan is zoals ik zou willen. Vier weken verkouden geweest. En eigenlijk nog steeds. Maar er is eindelijk beterschap! Ondanks dat ik er zeker nog niet 100% vanaf ben, kon ik het eerder deze week toch niet laten om terug te lopen. Tot vlak voor de verkoudheid zat ik aan afstanden van een een ruime 10km tegen een snelheid van een dikke 11km/uur. Wat voor mij een mooie snelheid is. Ik hield het over het algemeen op twee keer per week te lopen.

Tot vier weken geleden dus. Ik dacht dat die verkoudheid wel snel voorbij zou zijn. Maar nee, het werd erger en erger. De trap opgaan was al een opgave! Telkens hoopte ik het lopen terug te kunnen hervatten “binnen enkele dagen”. Niet dus. Tot ik begin deze week eindelijk een beetje normaal kon ademen na een stevige dosis antibiotica en ik het stilzitten zo beu was dat ik er gek van werd. “Snel even een 5km proberen?” Vicky wist dat ze me niet meer ging kunnen tegenhouden. En blij dat ik was dat ik het gedaan had! Ademen ging zeker niet zoals moest. Maar conditioneel was het geen ramp.

Nog een vijf weken heb ik om van die 10km aan mijn gewenste snelheid op te bouwen naar 21km. Ik heb het eerder al gedaan, maar makkelijk zal het niet zijn. Ik heb ook nog nooit opgegeven voor een loopevenement waar ik al had beloofd aan anderen dat ik zal meelopen. Het is eigenlijk ook niet de afstand die me afschrikt. Het zijn de hoogteverschillen. Die doen me steeds de das om. Dus daar zal ik vooral voor moeten trainen!

Ondanks een veel te grote dip heb ik er weer goede moed in!