Onze reis begon op zaterdagavond. We hadden het idee opgevat om ’s nachts te rijden omdat de jongens wat opzagen tegen een lange autorit, zo konden zij gewoon slapen. Overdag gingen we met de jongens nog naar Kidix in Brussels Expo. Kwestie van hun energie te laten opdoen.

We vertrokken ruim op tijd zodat we voldoende tijd konden inrekenen voor stopjes onderweg. Lewis wordt immers nog enkele keren wakker per nacht. Het eerste deel ging vlot. Achteraf bekeken had ik dus beter dàt deel gereden. Na het eerste deel wilde Lewis vaak getroost worden. Bovendien stond er vanaf Duitsland een enorm krachtige wind. De combinatie van vermoeidheid en die hevige rukwinden zorgden ervoor dat ik me niet veilig voelde achter het stuur. Zodoende heeft Rik zo goed als heel de rit alleen gereden.

Onze geboekte ferry vertrok om 07u15. Om aan het havendorpje Puttgarden te geraken dien je een brug over te rijden. Deze brug is de enige toegangsweg. Toen we aankwamen stond er een lange file. Geen probleem dachten we, we waren immers ruim op tijd. Helaas kwam er geen enkele beweging in de file. Blijkbaar had de brandweer de toegang tot de brug volledig afgesloten omwille van de hevige rukwinden. We zagen de minuten wegtikken en uiteindelijk waren we sowieso te laat voor onze boot. Intussen moest ook iedereen dringend plassen. Zoals velen draaiden we terug. We reden tot aan het eerstvolgende tankstation. Gaan plassen was geen sinecure. Zodra de autodeur openging vloog alles wat los lag in het rond. We gingen dus één voor één met de jongens aan de hand tot aan de wc. De keuze waar we voorstonden waren: 1. nog 5u30 rijden via Odense en dus de grote Beltbrug (tol!). Maar op dat ogenblik was die brug ook afgesloten. 2. Wachten tot deze brug openging en een nieuw ticket boeken voor de volgende ferry. We kozen voor dat laatste. We waren moe, intussen meer dan 24u wakker, en hadden geen zin om nog zolang in de auto te zitten. Een tijdje later werden gewone passagiersauto’s gelukkig terug toegelaten op de brug. We konden een ticket bemachtigen voor de ferry van 09u15. Wat een meevaller!

Door de wind was het niet meteen de kalmste overtocht. De boot ging redelijk hevig heen en weer. Meerdere mensen zaten met hun ogen dicht in de hoop niet ziek te worden. De vaartijd was gelukkig beperkt. Na een klein uurtje stonden we op Deense bodem. Blijkbaar is hier nu ook een grenscontrole. En zoals meestal werden we aan de kant gehaald. Op de een of andere manier zijn Volkswagen Transporters altijd verdacht blijkbaar. Na de controle mochten we gelukkig verder rijden. Alhoewel we ons hadden voorgenomen niet te stoppen voor fastfood onderweg hadden de jongens niet veel argumentatie nodig om ons te overtuigen. Eenmaal de buikjes gevuld ging het laatste stukje gelukkig vlot. Het huisje was in hetzelfde dorpje als het sleuteladres, dus na het ophalen van de sleutel stonden we enkele minuten later aan de juiste deur. Het zal je niet verbazen dat buiten uitpakken en bedden opmaken we niet veel meer gedaan hebben die dag.