Ik knipperde met mijn ogen en toen…was het alweer voorbij. Zo voelt afgelopen jaar aan. Afgelopen weken heb ik meermaals in mezelf gemopperd: “Hoe kunnen die maanden nu zo snel voorbij gevlogen zijn?”

Eerst was het uitkijken naar Lewis’ komst. Dan een fijne maar drukke kraamtijd wegens veel te weinig kraamhulp (drukte bij de dienst), de babyborrel, vervolgens begon de zomervakantie, het begin van het schooljaar, een reisje tijdens de herfstvakantie, en hoppa het eindejaar was daar.

Een jaar van opstaan zonder wekker. Wat ik nog het meest ga missen, buiten natuurlijk het vele samenzijn met het gezin, is toch wel het opstaan zonder wekker. Wat een zaligheid om ’s morgens helemaal uitgerust om half 8 wakker te worden zonder irritant gepiep. Oké, niet altijd helemaal uitgerust, maar toch beter uitgerust dan wanneer de wekker om uiterlijk 5u afloopt.

Op voorhand leken die maanden thuis eindeloos. Lijstjes en plannen had ik om die vele maanden te vullen. Boeken dat ik ging lezen! En wat blijkt? Ik had zoveel om handen dat ik amper een boek gelezen kreeg. Zelfs de geplande middagdutjes kregen geen kans, elke dag zat vol. Vol grote en kleine dingen, maar vooral vol herinneringen maken!

Helaas is deze mooie tijd voorbij. We zullen ongetwijfeld allemaal weer wat moeten wennen. Gelukkig doe ik mijn job graag en één ding is zeker: 2017 is een jaar dat ik nooit zal vergeten! Wat ben ik dankbaar dat we deze family-time hebben mogen meemaken!