Wie ons op Instagram kent had het wellicht al eens gezien. Maar wij gaan binnenkort verhuizen! Naar een nieuw huis. Ongeveer een negen maanden geleden besliste we dan toch om te gaan voor een nieuwbouw. Niet dat we niet gelukkig zijn waar we nu wonen. We blijven dan ook in hetzelfde dorp. Ook ons huidige huis is niet het probleem ofzo. Er is zelfs wat sentiment bij. Lewis is er geboren. Maar net zoals ons huis in Kessel-Lo destijds, waar Vince geboren is, hebben wij niet snel zo’n band met een huis dat het er voor zorgt dat we er persé willen blijven. En ik weet dat de meesten er een bloedhekel aan hebben, maar wij verhuizen graag! Wij zien het als een moment waar je jezelf van veel materiële dingen kan ontdoen.

Maar waarom dan verhuizen hoor ik velen vragen. Nee, natuurlijk verhuis je niet zomaar. Ons is het vooral te doen om locatie en efficiëntie. Aan het nieuwe huis zullen we op kleine wandelafstand van de school zitten en dat dan nog grotendeels over kalme voetpaden. Maar we gaan ook net dat beetje kleiner wonen. “KLEINER?!” Dat is de reactie die we bijna altijd krijgen. Ja! Kleiner! Nuja eerder efficiënter. De totale ruimte scheelt maar enkele meters. Maar voor een groot gezin als het onze is het logischer ingericht, vooral dan op het gebied van slaapkamers. Waar we moeten “inboeten” is de woonkamer. We gaan naar een open keuken, maar gaan geen grotere woonkamer hebben. Onze verwarmingsfactuur zal ons dankbaar zijn 😉 .

“Is dan voor de buren dat jullie verhuizen? Hebben jullie nu misschien slechte buren?” Dat is dan meestal de volgende vraag die ik krijg. Nope! Integendeel zelfs! De buren (die we kennen) zijn heel lief voor ons. Onze directe buren hebben ons ook heel hard geholpen met opkuis van de tuin hier. Je wil niet weten hoe die er uit zag! Waarvoor nogmaals grote dank aan de buren dus! Het zal wel even aanpassen zijn in onze nieuwe straat. Het is geen grote steenweg en we hebben op minder afstand wel wat meer buren. Al moet ik zeggen dat de toekomstige buren die we al ontmoet hebben, allemaal leuke mensen lijken.

Nu zijn we zoals ik zei dus ongeveer een 9 maanden verder. De ruwbouw staat er en de afwerking is al een beetje begonnen. Wat we zelf onderschat hadden was hoe hard je uitkijkt naar het einde van een bouw als het in zicht komt. Je hebt het interieur in je hoofd al helemaal ingericht (het budget daarvoor vooral genegeerd 😉 ), de tuin kan niet snel genoeg aangelegd zijn. Terwijl je eigenlijk zelf goed genoeg weet dat je eerst al die andere dingen op orde moet hebben. Wij kunnen in ieder geval niet wachten tot we mogen verhuizen!