Het einde van onze bouw begint in zicht te komen. Ons huidige huis staat te koop. Maar terwijl er binnen in het nieuwe huis verder gewerkt wordt, is de tuin nog een open vlakte (een kleine weliswaar 😉 ). We kijken ondertussen rond voor een omheining die rond onze tuin moet komen.

Op dit moment is er uiteraard niets van omheining en zouden we recht bij de achterburen binnen kijken en omgekeerd. Net iets te sociaal dus 😛 . Dus gingen we (net als de toekomstige buren) rond vragen naar offertes voor omheiningen. We weten ondertussen terug waarom we laten bouwen door een firma en niet zelf bouwen. Net zoals bij de verbouwingen in ons huidige huis is het altijd hetzelfde verhaal. Je vraagt een offerte. Krijgt antwoord om een afspraak te maken en daar stopt de communicatie. Lukt het dan toch eens daadwerkelijk een aannemer op de werf te krijgen (zij het soms na een uur in de koude te wachten omdat ze te laat zijn), dan krijg je de helft van de tijd gewoon geen offerte aan. Ondanks bijkomende communicatie van onze kant. Als het niet interessant is voor de aannemers, waarom zeggen ze het dan niet gewoon?

Ik mag ze niet allemaal over dezelfde kam scheren, er zijn er die correct communiceren. Maar ze zijn een zeldzaamheid. Was het niet dat er zoveel tijd en moeite in zou kruipen, dan begonnen we er zelf aan. Maar dan zou de reden om een firma te laten bouwen meteen vervallen. Uiteindelijk zouden we toch graag een omheining hebben staan tegen dat we verhuizen. Kwestie dat de kinderen niet zomaar weg kunnen lopen. Maar voorlopig blijft het bij offertes en geen omheining!