Op instagram kwamen er redelijk wat vragen rond onze ervaringen met Matexi. Zelf miste ik op voorhand wat de kans om ervaringen te lezen of te horen. Vreemd genoeg is er op het www weinig te lezen over ervaringen met de verschillende bouwfirma’s. Intussen wonen we ruim 2 maand in onze nieuwe woning en wil ik graag onze ervaringen delen. Sommige dingen hadden, indien op voorhand geweten, onze keuzes kunnen beïnvloeden. Om het geen ellenlange post te maken zal ik ons verhaal opdelen in verschillende stukken.

Maar eerst beginnen bij het begin. In 2010 woonden we nog in Leuven. Zalig dicht bij alles! Bijna alles toch. Onze familie woonde een stuk verder weg, en dat vonden we best jammer. We droomden van een derde kindje, en een tuintje wat groter dan ons toenmalige dakterrasje. Dus zochten we iets meer in de richting van de familie naar dat droomhuisje. Zo kwamen we bijna 10 jaar geleden in een klein maar levendig dorpje terecht. We werden als stadsmensen onthaald, en zo voelt het soms nog een beetje. Dat droomhuis had nog wel wat werk voor de boeg, maar geen nood! Schoonvader was metser en zou samen met ons het huis kamer voor kamer mee opknappen. Enkele maanden na de verhuis, surprise! Niet enkel een derde, maar ook meteen een vierde kindje op komst! Bovenop fulltime werken en halftijds studeren (voor mij) en fulltime studeren (voor Rik) was dit best een drukke periode! We lieten alvast alle ramen, deuren en de garagepoort vervangen en zonnepanelen plaatsen. Enkele maanden later kregen we nieuws dat insloeg als een bom. Schoonvader was overleden. Ik was 6 maand zwanger.

De jaren gingen voorbij. We renoveerden zelf verder. Niet zo evident met vier kleine kinderen in huis en een beperkt budget. Uiteindelijk bij de geboorte van Lewis kwamen we tot de conclusie dat ons huis té groot was (ironisch he?) Te groot voor onze noden, voor onze minimalistische levensstijl en vooral te groot om ooit helemaal ons droomhuis te worden. De kinderen die hadden intussen hun wortels al diep in de grond van dat kleine dorpje gestoken. Wanneer we onze verhuisplannen ter sprake brachten kwam steevast één wens naar voor, in hetzelfde dorp blijven. Dat beperkt meteen de opties. Toen we na enkele maanden rondkijken op een project van Matexi botsten trok dat onze interesse. Vooral de locatie leek ons ideaal. Ik had vooral één wens: geen eindeloze verbouwing meer. Geen gevoel meer van “het is nooit af”.

We lieten ons huis schatten om een idee te krijgen van de huidige waarde. Dat viel beter mee dan verwacht. Ons harde werk van voorbije jaren had dan toch wat opgebracht! We namen contact op met Matexi en kregen meteen een mooie brochure toegestuurd. We wandelden met de jongens door de buurt en vroegen hun mening. Ze waren meteen verkocht. Ik vond het ook belangrijk om voldoende inspraak te krijgen in de afwerking. Dat was geen probleem. Na een bezoek aan een van de kijkwoningen waagden we in het voorjaar van 2018 de sprong. Ons huidige huis durfden we nog niet meteen te koop te zetten omdat we nog geen zekerheid hadden over wanneer de bouw zou af zijn.

Elke dag reden we voorbij de werf om te kijken naar de vorderingen van de ruwbouw. Dat ging vooruit! Er was ons op het hart gedrukt dat we nooit zelf op de werf mochten komen, maar dat we geregeld gingen uitgenodigd worden voor werfbezoeken.

Tegen het bouwverlof 2018 stond de gehele ruwbouw er. We begonnen al stilaan te dromen van een verhuis tegen het einde van het jaar, maar durfden nog niet te hard dromen. Intussen hadden we een map gekregen met een aantal keuzes aan keukenbouwers en sanitairleveranciers. De deadline voor onze keuzes was tegen het einde van het bouwverlof. Vooral de keuze van de keuken had wat meer voeten in de aarde dan ik op voorhand had verwacht. Vakantiedagen werden opgenomen en afspraken verzet om toch maar die deadline te halen. Wisten we toen veel dat het toen nog bijna een jaar ging duren vooraleer we in die keuken zouden koken…..