Augustus, we hadden alle deadlines gehaald. Alles was netjes doorgegeven. Het was bouwverlof dus lag de werf stil, ook na het bouwverlof kwam er niet meteen actie. Eind augustus vertrokken we op reis. We gingen een week kamperen en een week naar Zweden. De nacht dat we terug thuis kwamen reden we langs de werf. Groot waren onze verwachtingen. Wat zou er allemaal in de tussentijd gedaan zijn? Tot nu toe reden we elke dag langs de werf om te kijken naar de vorderingen. Op twee weken zou er dus zeker veel gebeurt kunnen zijn. Groot was onze teleurstelling dat er niks leek gebeurt te zijn. Alles zag er nog zo uit als toen we vertrokken.

Stilaan begon het ook wel eens te kriebelen om eens echt te kunnen kijken op die werf. We hadden een projectleidster toegewezen gekregen. Dit was iemand anders dan de vriendelijke dame die ons had rondgeleid in de kijkwoning. Helaas bleken die werfbezoeken toch niet zo gemakkelijk te krijgen zijn. Onze mailtjes met vragen bleven meer onbeantwoord dan beantwoord.

We hadden meteen duidelijk gemaakt dat voor onze de bovenste verdieping volledig afgewerkt diende te worden, incl. dakramen. De plannen werden hiervoor aangepast. Uiteraard tegen meerkost. Groot was dan ook onze verbazing toen Rik telefoon kreeg van de dakwerker. De plaats waar het dakraam gepland stond was deels onder het schuine dak. Weinig nuttig dus. De plannen wijzigden weer. Het dakraam kwam aan de andere kant van het dak, helaas ten koste van plaats voor extra zonnepanelen.

Uiteindelijk werd er een werfbezoek ingepland om de plaats voor de stopcontacten aan te duiden. Nog zo’n post waar we wat extra budget hebben moeten rekenen. We wilden graag voldoende stopcontacten zodat we future-proof waren. Ik moest werken en kon zelf helaas niet mee gaan. De elektriciën was heel behulpzaam en vriendelijk! Het contact zat meteen goed! (Pun intended) Als je een elektriciën zoekt, geef gerust een seintje!

De maanden verstreken en met mondjesmaat gingen de werken vooruit. We hadden graag alle technieken samen in een ruimte gebundeld in een aparte ruimte achter een deur. Helaas viel ook dit plan in duigen. De ventilatiebuizen waren in het midden van een slaapkamermuur geplaatst, dus zat er niks anders op dan alle technieken tegen die muur te plaatsen. Het plan is nu om er ingebouwde kasten tussen te laten plaatsen om nog zoveel mogelijk ruimte te recupereren.

We stelden ons vragen bij sommige zaken. O.a. of de draairichting van de deuren op de bovenste verdieping wel zouden gaan of niet omdat de deuropening vlak bij het schuine dak zit, maar we moesten ons vooral niet moeien. De communicatie werd steeds minder. Op mailtjes werd nog minder geantwoord, en op voicemail berichtjes niet teruggebeld. We hadden intussen contact met toekomstige buren, zij deelden deze ervaring. We waren dus niet de enige die in het ongewisse bleven over bepaalde zaken. De plannen om rond het eindejaar te verhuizen borgen we dus maar weer op en we durfden ons huis nog steeds niet te koop zetten….