Minister Crevits wil huismoeders en -vaders naar de arbeidsmarkt leiden. Huh? Was mijn eerste reactie toen ik dit hoorde? Alsof we in de jaren 50 zijn blijven hangen en huisouders van nu niet bewust kunnen gekozen hebben om de zorg voor hun kinderen zelf op te nemen?

Wij maakten die keuze allesinds heel bewust en hebben mevrouw Crevits niet nodig om te komen zeggen wat best is voor ons gezin.

Een aantal jaar geleden kregen we 4 kinderen op 4 jaar tijd. Ik werkte fulltime en deed ernaast een studie. Rik studeerde voltijds. Pittige tijden! En we merkte dat we, ondanks dat we een TOP onthaalmoeder hadden niet echt vrolijk werden van de dagelijkse ratrace. Kinderen naar school en onthaalmoeder brengen, stress als er eentje ziek werd, hopen geld naar opvang,…. Vooral de geboorte van onze tweeling, die een tijdje op intensieve zorgen doorbrachten hakte er stevig in. We willen graag zoveel mogelijk tijd samen met onze kinderen doorbrengen.

Bovendien tonen vele studies intussen aan dat die eerste jaren zo cruciaal zijn voor het huidige en latere welzijn van kinderen. Dit vinden we heel belangrijk. We willen graag de opvoeding van onze kinderen zo veel mogelijk zelf invullen. We verdiepten ons in verbindend ouderschap en willen graag tegemoet komen aan de noden van onze zonen. Laat een van die noden nu net nabijheid zijn.

Ik behaalde mijn tweede diploma en begon aan een meer verantwoordelijke functie. Rik studeerde af als opvoeder en al snel bleek het heel moeilijk te zijn om een job te vinden die te combineren viel met mijn werk én het gezinsleven met de waarden die wij belangrijk vinden.

Natuurlijk betekend een loon minder ook een financiële stap achteruit. Anderzijds berekenden we dat onze kosten ook zouden stijgen indien Rik zou gaan werken. Denk aan: een tweede auto en heel wat opvangkosten, voor- en naschools en tijdens vakanties…. Organisatorisch zouden we de jongens ook heel wat hobbies moeten ontzeggen.

Huisouders naar de arbeidsmarkt leiden doet voor mij afbreuk aan het dagelijkse engagement van deze ouders. Niet alleen voeden ze de volgende generatie op. Ook zetten vele thuisblijfouders zich in voor allerlei sociale engagementen. Rik is al meermaals in de school van onze zonen kunnen gaan helpen. Dat was niet mogelijk geweest moesten we allebei fulltime werken.

En hoe lang duurt deze periode? Hooguit enkele jaren. We roepen allemaal dat de tijd toch zo snel gaat? Binnen enkele jaren zal er misschien terug ruimte zijn om de draad weer op te pikken. Er zal dan nog steeds nood zijn aan creatieve duizendpoten. 😉