Rome stond al lang hoog op onze bucket list. Helaas bleek Rome lange tijd redelijk onbetaalbaar voor ons. Tot Rik op budgetvriendelijke tickets botste! Hoera! We gaan naar Rome. Al waren we niet 100% gerust tot de dag van vertrek.

Van de luchthaven naar het centrum was slechts een treinrit. Deze trein was akelig leeg, er was gemarkeerd waar je wel- en niet mocht zitten en uit de luidsprekers werd meermaals herhaald dat het dragen van een masker verplicht is. Heel coronaproof dus. We kwamen redelijk laat aan in het hotel, het nadeel van vluchten in de namiddag. Aan de receptie was men heel vriendelijk en voor we het wisten konden we neerploffen in de hotelkamer. We hadden intussen grote honger en wat wil je toch echt gegeten hebben in Italië? Pizza! We besloten ons avondmaal te laten leveren. Wat ze zeggen is waar, pizza in Italië kan je niet vergelijken met pizza van bij ons!

Op dag 2 wilden we maar al te graag zo snel mogelijk de stad gaan ontdekken. Eerste stop: De Trevi fontein. We hadden ons al voorbereid op een redelijke drukte. Niets was minder waar. Op enkele toeristen en de onderhoudsploeg na waren we alleen aan de fontein. Volgende stop: Het pantheon. Indrukwekkend! Om binnen te gaan werd onze temperatuur gecheckt. Ook hier heel kalm. We namen uitgebreid de tijd om het pantheon te bewonderen. Daarbinnen was het ook iets frisser, want buiten waren de temperaturen intussen opgelopen. We wandelden verder naar het Piazza Novana. Overal in de stad kwamen we fonteinen tegen. Zo prachtig! En niet onbelangrijk, ook heel veel waterfonteintjes met drinkbaar water! Welgekomen met de warmte! Al snel was het tijd voor een eerste gelato! Er zouden er nog veel volgen! Langs de Tiber gingen richting de Engelenburcht. We wandelden over de engelenbrug. Voor het eerst merkten we dat we eigenlijk in ubertoeristisch gebied zitten, hier en daar staan opdringerige verkopers waterflesjes te verkopen. Iets wat me compleet overbodig lijkt, gezien je zowat overal gratis drinkbaar water kan tappen?

We zijn nu al zo ver gewandeld dat Vaticaan stad niet zo heel ver meer is. We hebben er nog moed op en besluiten verder te stappen. We passeren het hard rock café en bereiken Vaticaanstad. We zien de sixtijnse kapel, maar besluiten niet binnen te gaan. De tickets zijn redelijk prijzig, en we willen deze reis zo low budget mogelijk houden. Gelukkig is er vlakbij een Mc. donalds om even uit te puffen. Intussen hebben we al een aardig aantal kilometers in de benen en Lewis viel zonet in slaap in onze armen. De temperatuur is ook al aardig opgelopen dus wat verkoeling is geen overbodige luxe. We willen ook liefst de metro vermijden.

Op de terugweg stoppen we nog bij de altare della patria en campi doglio. We wandelen met zicht op het forum romanum en langs het colloseum. We hebben nog een gelato nodig en vele stopjes vooraleer we terug aan het hotel zijn. Met 16km in de warme benen komen we uitgeput terug aan in het hotel. Niet zozeer het stappen was zwaar. Wel het dragen van Lewis, de hitte en het continu dragen van het mondmasker. We probeerden pasta te bestellen maar het restaurant annuleerde onze bestelling. Uiteindelijk werd het chinees. Ook lekker.

Op dag 3 staat de binnenkant van het colloseum en het forum romanum op het programma. We reserveerden tickets op voorhand. Iets wat totaal nutteloos bleek want er is quasi geen rij. In de voormiddag gingen we eerst langs de spaanse trappen. (Pas op! Deze zijn zo glad!). We aten lunch in de eerste Mcdo van Italië. We kwamen een Pop up Ikea tegen, waar we dus niet anders konden dan binnengaan. Ook daar werd eerst onze temperatuur gemeten. Overal in de stad kom je trouwens ontsmettingsgel tegen. We voelden ons veiliger dan ooit!

Eerst nog een gelato, en dan naar het colloseum. 1 woord: Indrukwekkend! Er mogen 20 bezoekers tegelijk binnen, maar dat halen we niet. We zijn dus quasi alleen in dit machtige bouwwerk.

In ons ticket voor het colloseum zit ook het bezoek aan het forum romanum inbegrepen. Ook daar is eerst een temperatuur en bagage controle. We wandelen rond in het forum romanum. Her en der staat bordjes met uitleg. Héél interessant. Toch lukt het niet om elk stukje gezien te hebben. Als de kinderen groter zijn komen we zeker nog eens terug.

Op de terugweg bestellen we nog een gelato. Waarschijnlijk zaten we nog in iets te toeristisch gebied want de opdringerige dame rekent ons € 3 aan voor een mini ijsje. De gelateria’s in de zijstraatjes scoorden beter!

We doen een nieuwe poging om pasta te bestellen en eten de beste pasta ooit.

De laatste dag gaan we nog een grote wandeling door de stad doen en op vraag van Vince enkele souvenirtjes kopen. Onderweg stoppen we bij een klein koffiehuisje en drinken heerlijke laté. Het valt ons op met welk gemak we hier soyamelk kunnen bestellen. Niemand kijkt hiervan op. We vinden een openbaar parkje bovenop een gebouw “Giardino del Quirinale” waar de kinderen even vrij kunnen rondlopen in het groen. Vince vangt de nodige pokémon en we kuieren verder door de vele charmante straatjes van Rome. Smiddags eten we pannenkoeken voor lunch en dan wordt het stilaan tijd om richting de trein te gaan. Met de Leonardo express staan we in no time terug in de luchthaven.

Ik moet toegeven dat ik op voorhand wat schrik had om naar Italië te gaan door onze slechte ervaring in Barcelona. Misschien mede daardoor dat het er niet eerder van kwam. Totaal onterecht zo bleek. Heel de trip voelden we ons heel veilig. De plaatselijke bevolking was ook steeds heel vriendelijke én niet onbelangrijk in ons geval: Rome voelde heel kindvriendelijk aan. Dat zit soms in kleine dingen. Vb. of de voetpaden ruim genoeg zijn, of auto’s stoppen wanneer je wil oversteken en dat koffiehuisuitbaters begripvol zijn als je met een rumoerige peuter binnen komt.

Rome was zo hard de moeite waard! Nu waren enkel Vince en Lewis mee omdat de andere jongens op kamp waren. Ooit wil ik hier nog eens terug komen met zijn allen. Ik kan ook niet wachten om de rest van Italië te ontdekken!