Als je aan de gemiddelde Vlaming vraagt welke musea ze kennen, dan zal volgens mij het MAS hoog bovenaan dat lijstje komen te staan. Maar ik vraag me af of velen ook weten wat ze binnenin het museum kunnen vinden. En of ze weten dat het museum niet een typisch museum is?

Wij gingen er onlangs eens heen. Met drie van de vijf zonen parkeerden we in de buurt ondergronds (wel niet goedkoop: auwch!). We wisten dat er de tijdelijke tentoonstelling, “100 x Congo” te zien was. Voor wie het niet weet, in het MAS heb je telkens een tentoonstelling per verdiep en in totaal zo’n 10 verdiepingen. Als je wil kan je hier dus veel tijd besteden.

We begonnen op het 3de verdiep met de tijdelijke tentoonstelling. Iedereen heeft wel een beeld over wat kunst uit Congo is. Maar hier kregen we een uitgebreid verhaal van hoe bepaalde stukken tot stand kwamen. Maar nog belangrijker vond ik het verhaal omtrent de kunst die in het midden van de vorige eeuw naar rijkere landen is gegaan. Soms als geschenk, soms diefstal. En hoe het wegnemen van deze stukken uit hun originele omgeving er voor zorgde dat er veel kunde en kennis verloren is gegaan rond de technieken van sommige van die kunstwerken en hoe de vele kunstwerken die vroeger meekwamen naar ons land met de tante of nonkel of noem maar op, toch niet zo onschuldig waren als sommige denken. Zelfs al waren het geschenken van de lokale bevolking. Best wel confronterend als je er zelf over nadenkt hoeveel van die kunstwerken er hier circuleren of circuleerden. Want er wordt aan gewerkt om zoveel mogelijk van deze werken terug in hun oorspronkelijke gebied te krijgen.

Ik ga hier niet elk verdiep even uitgebreid bespreken. Al was het maar omdat er ook eentje gesloten was door omstandigheden 😉 . De tentoonstelling die rond “feest” draaide vonden de jongens toch wel het boeiendste. Vooral dan omdat ze leerde dat er in sommige landen gefeest werd om de doden te eren. Iets wat ze moeilijk konden vatten. Ook interessant vonden ze de tentoonstelling over scheepvaart. Met de vele maquettes werd ook mijn interesse gewekt :-D. Op nog een ander verdiep ging het over precolumbiaanse voorwerpen en gewoontes van voor 1500. Mensen offeren aan goden was wel iets dat we moeilijk verklaard kregen aan onze (toen bijna) 9-jarige zonen. Waar ze veel vragen hadden en ook gewoon heel herkenbaar was voor hun, was de tentoonstelling over de voedselketen. Specifiek naar de grote stad. Van hoeveel km komen de boontjes op je bord? Is dat veel veranderd sinds honderd jaar geleden?

Tot slot gingen we naar het panoramadak! We hadden geluk, het was droog en zonnig weer. Al moet je de wind er altijd bijnemen op zo’n dak. Maar voor de mooie uitzichten en foto’s neem je die er bij. Je kan overigens helemaal rond op het dak en kan dus elk stukje van Antwerpen zien van daar. Als afsluiter hebben we lekker eten gehaald in de buurt en opgegeten op het plein naast het museum. Zeker voor herhaling vatbaar!

• 

• 

• 

• 

• 

•