Voor je begint te lezen wil ik de mensen die niet graag melige dingen lezen waarschuwen. Het volgende verhaal zal melig zijn 😉 . Als je begint te lezen zal je denken dat het over voetbal gaat. Voor wie dat niet graag leest, ik kan je blij maken en zeggen dat het eigenlijk niet het geval is.
Een paar weken geleden las ik op sport websites dat de kleine voetbalclub KVC Westerlo in de Belgische beker tegen het grote RSC Anderlecht moet spelen. Een wedstrijd als een ander in deze competitie. Sinds dit seizoen speelt Westerlo niet meer op het hoogste niveau en logischerwijs dus op het één na hoogste. En dit al voor de tweede keer in ongeveer 5 jaar. Ook toen die vorige keer in tweede klasse, speelden ze in die bekercompetitie tegen datzelfde Anderlecht. Ze versloegen ze zelfs met strafschoppen.
En net dat deed een hele mooie jeugdherinnering naar boven komen. En eigenlijk draait die herinnering niet rond mezelf. Ze draait eerder rond mijn vader. Mijn vader stierf in 2012 op 52-jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Veel mensen vonden hem altijd vriendelijk en altijd bereid om te helpen. Nooit echt slecht gezind, laat staan kwaad. En toch kan ik me hem niet herinneren als oprecht gelukkig. Op een enkel moment na. Een van die momenten was toen ik 12 jaar was. Westerlo was als nog steeds jonge eersteklasser thuis gewonnen tegen het niet zo goed spelende Anderlecht met 6-0. Voor de mensen die er niks van kennen. Dat was een uitslag die voor de wedstrijd als totaal onmogelijk werd bekeken. Daar genoot mijn vader duidelijk van. Maar het leukste moment kwam na de wedstrijd, onderweg naar de auto. Toen een iets oudere man ons aansprak met de vraag wat de wedstrijd geworden was. Mijn vader genoot enorm wanneer hij tegen deze persoon zei, “6-0!”. Waarop de andere zei, “naa serieus, hoeveel ist geworre?” Het antwoord daarop was, “6-0! Ga ma zien op teletekst”
Dat moment. Dat simpele totaal niets betekenend voor iemands leven moment. Of zo dacht ik toen toch. Dat is me nu bijna twintig jaar later nog steeds bijgebleven als een van de weinige momenten dat ik mijn vader met volle teugen zag genieten in zijn leven.
Dus al was het maar voor mijn sentiment, ik hoop dat Westerlo vanavond boven zichzelf kan uitstijgen en kan winnen tegen Anderlecht. Zo kan ik dat gevoel nog eens beleven en komt een heel mooie herinnering aan mijn vader weer tot leven.
