Of we zin hadden in donuts? Altijd! :p Toen ik een berichtje kreeg van mijn moeder dat ze een doos plain donuts voor ons had klaarstaan wisten we wel wat te doen!
Een grote portie glazuur smelten en de nodige versiersels voorzien, meer was er niet nodig om de jongens een uurtje stil te houden. đ
Omdat kerstballen maar kerstballen zijn dachten we dit jaar wat anders te doen. Op reis in Denemarken kwamen we tijdens wandelingen in de bossen veel dennenappels tegen. Zo kwamen we er op deze te gebruiken.
Goede vinden was een andere kwestie. Of ze waren te nat, of ze waren te klein en noem zo maar op. Tot we er plots een groot aantal kregen via een tante van Vicky. Perfect waren ze, groot genoeg, droog, en mooi open. Wat was het plan? We gingen ze een kleurtje geven en dan indien mogelijk nog een extra kerst tint geven. Die extra tint is uiteindelijk glitter geworden. Hoe we het nu precies gedaan hebben lees je hieronder.
Om de dennenappels kleur te geven zijn we in de Action spuitbus verf gaan halen. In zilver en goud. Maar Ă©Ă©n bus per kleur was genoeg voor 90 stuks. Samen waren we hier nog geen âŹ5 aan kwijt. Om ze te verven heb ik ze op een stuk karton gelegd en telkens na elke laag laten drogen en gedraaid om daarna hetzelfde opnieuw te doen.
Om de dennenappels te voorzien van glitter hebben we bij Flying Tiger rood, groen, zilver en gouden buisjes glitter gekocht. De prijs hiervan was minder dan âŹ1. Om ze te plakken heb ik simpelweg kort met de spuitbus verf een laagje gespoten en meteen daarna de de glitters tussen de handen gewreven boven de dennenappels.
Na ze een dag of twee te laten drogen in het tuinhuis (want zo’n spuitbus verf kan nogal lang een geur achter laten) heb ik koordjes gesneden om ze in de boom te hangen. We hadden koord gekozen met een zilveren randje aan. Ook gekocht in de action en weer onder de âŹ1. Ik maakte een knoop bovenaan de dennenappels rond de twee bovenste “takjes” waardoor er een soort van weerhaakje kwam rond het koord.
Het resultaat mag naar onze mening gezien worden! En dat uiteindelijk voor minder dan âŹ7!
Enkele weken terug kwamen bij de tante van Vicky in de tuin, wanneer we iets heel simpel zagen maar o zo geniaal.
Het was niet meer dan een bellenblaaspotje vastgemaakt aan een paal met kabelbinders. De oplossing om morsen tot een minimum te beperken. Wie kinderen heeft weet dat zo’n potjes geen tien minuten overleven tot ze per ongeluk worden leeggegoten. Bij deze dus een oplossing die zeer goedkoop en makkelijk is. Wel zien dat je minstens twee bandjes per potje gebruikt. Anders zal het nog steeds niet lang duren tegen dat er gemorst wordt.
Voor zover ik kan probeer ik de regel make before buy te volgen. Is het niet voor het plezier van het maken dan is het wel voor de voldoening van geen geld weg te gooien aan iets onorigineel.
Toen we op zoek gingen naar een manier om de suikerbonen tentoon te zetten, toen kon ik me niet ontdoen van de gedachte dat die meubeltjes die je er voor vindt in de winkels, dat die zeer duur geprijsd staan. En vooral, ze leken me heel makkelijk in elkaar gestoken.
Zelf iets bedenken dus! Een houten constructie was zowat het enige dat vastlag. Gewoon omdat het een makkelijk product is om met te werken. We waren toevallig in de Ikea toen ik houten bakjes zag die ze daar verkopen. Een stuk of drie gekocht en aan de slag gegaan. Ik heb ze in elkaar gezet en meteen ook een kleurtje gegeven. Oranje en groen. Volledig in het thema dat we voor ogen hadden. Dan aan elkaar bevestigd op een naar ons gevoel leuke manier. Daarna nog wat plankjes die ik liggen had op maat gezaagd om wat extra plaats te hebben.
Lewis was in ieder geval al onder de indruk!
Met vier zonen in huis is het zo dat er veel lego in huis komt. Is het niet dat we zelf veel kopen, dan is het wel dat ze veel cadeau krijgen van anderen. Op een bepaald moment werd het zoveel dat het niet evident meer was bepaalde stukjes te vinden. Dus zochten we een oplossing om de lego ‘bereikbaarder’ te maken.
Het idee was een tafel te vinden waar ze makkelijker aan konden gaan zitten om dan veel lego binnen bereik te hebben. Een lage tafel dus. Probleem nummer Ă©Ă©n, alle lage tafeltjes zijn niet van de grootste. En om handig met lego te spelen moet je toch een beetje ruimte hebben. Oplossing voor dit probleem? Een gewone (goedkope) tafel gekocht in Ikea en de poten ingekort tot op een handige hoogte voor kinderen.
Dan kwam een tweede probleem. Op zo’n tafel kan heb je wel wat plaats, tot op het moment je een heel deel blokjes lego klaarlegt en plots heb je weer weinig ruimte. Oplossing voor dit was dat ik in het midden van de tafel een brede gleuf heb gemaakt waarin in een soort bak heb gecreĂ«erd (met gerecycleerd hout van een meubel dat weggedaan ging worden) waarin een grote hoeveelheid blokjes en stukjes in kan.
En dan als laatste. Je hebt dan wel de plaats om te bouwen en de blokjes handig in de buurt. Het bouwt toch nog steeds het gemakkelijkste op de bekende groene bouwplaten. Alles blijft liggen zoals het moet waardoor iets moeilijkere constructies iets makkelijker worden. Hiervoor hebben we zes dergelijke platen gekocht en vastgelijmd op de tafel, zodat deze ook niet beginnen schuiven.
Alles mooi afgewerkt met een laagje vernis en een laagje verf voor de bak in het midden en we hebben een mooie Legotafel voor onze jongens plus nog wat ruimte! Sinds we deze configuratie hebben is alle Lego wat georganiseerder in de speelkamer. Jammer genoeg was de bak nog altijd iets te klein voor alle Lego waardoor er nu nog een 3 opbergdozen zijn met Lego.
33 weken vandaag! Wat blijft het snel gaan. Een eerste zwangerschap kruipt vooruit, een tweede gaat al wat sneller, een derde gaat sneller dan je denkt, maar een vierde? Die is voorbij in een oogwenk!
Dat wil dus zeggen dat ik binnen exact 4 weken al 37 weken ben! 4 weken? Dat is niks! Zeker wetende dat de helft van die weken paasvakantie zijn. En zoals u weet gaan schoolvakanties Zoieso sneller. Dat is een onbewezen natuurwetenschap. Ik ben nog nooit voorbij de magische grens van 38 weken geraakt. Ik hoop dat het deze keer wel lukt. Deze zwangerschap lijkt immers maar weinig op de vorige (geen misselijkheid, weinig kwaaltjes,…) Er is dus hoop!
Maar om niet voor verassingen te komen staan, wil ik dus wel graag dat alles klaar staat tegen die 37 weken-mijlpaal! Ik ben trouwens benieuwd of onze baby op een donderdag geboren zal worden. De eerste 3 zwangerschappen eindigden nl. respectievelijk op een maandag, dinsdag en woensdag.
Ik naaide dus nog een broekje volgens het bekende patroon. De stofdelen lagen al een tijd geknipt klaar, maar het kostte wat moed om aan het naaien te beginnen. Nadat het vorige keer zo moeizaam ging, stelde ik het toch wat uit. Gelukkig haalde ik intussen nieuwe stretchnaalden in huis. Wat een wereld van verschil! Wat heb ik mezelf de vorige keer toch aangedaan? Nu dit zo vlot ging, zullen er ongetwijfeld nog broekjes van onder de machine rollen binnenkort. Of misschien waag ik me aan een bovenstukje voor het broekje? Ook spannend want ik heb nog nooit met boordstof gewerkt bijvoorbeeld. Zalig aan een beginner zijn, alles is nog spannend! đ
Het stond op mijn Lijstje voor 2017, dat babybroekje van Emma en Mona maken. In mijn hoofd ging het makkelijker dan het was. Dat gaat wel vaker zo bij handwerk. I.p.v. op een halfuur, duurde het heel wat langer vooraleer het broekje in elkaar zat. Ik ben er wel tevreden mee, voor de eerste keer kan het slechter, niet?
Er zitten wel wat schoonheidsfoutjes op waar ik volgende keer moet op letten. Te beginnen met de busjes die overkop staan. Oeps, daar had ik dus al op moeten letten bij het knippen. De naad van de boordjes onderaan zit niet mooi aan de zijkant. Die boordjes vond ik trouwens aartsmoeilijk. Mijn basic naaimachine bleek niet zo ideaal om tricot te verwerken (Waarom stond dat nergens in de reviews destijds?), met als gevolg dat de machine meerdere keren vastliep. Ik leerde dat de draadspanning wat minder zetten kan helpen, maar desondanks kostte het heel wat zweet om die boordjes op zijn plaats te krijgen. Nog even oefenen dus.
Ik had minder dan een half metertje nodig om dit broekje maat 56 in elkaar te zetten. Het stofje was trouwens in de solden en dit komt neer op minder dan ⏠4 stof voor dit broekje. Daarvoor koop je er geen hĂ©? De meters garen die ik erdoor heb gejaagd waren helaas niet te tellen. Een boventransportvoetje zou helpen, maar ik vrees dat mijn machine daarvoor te basic is. Ik heb ondertussen al wel heel wat mooie stofjes op het oog om een tweede broekje te maken. Wat ik me altijd al heb afgevraagd is: “Er zijn zoveel mooie stofjes, waarom liggen die kleertjes (uitzonderingen daargelaten) dan bijna nooit in de confectiewinkels?”
