Je kan geen Playmobil film gaan zien zonder te vergelijken met wat Lego tot nu toe deed. En ondanks niet altijd even goede reviews, zijn de kinderen enorme fans van hun films. Wij waren benieuwd wat de jongens van deze film gingen vinden.
Wij zijn Playmobil: The Movie in het Vlaams gaan kijken. Een van de hoofdrollen (als mens, nog voor ze poppetjes zijn dus) is actrice Anya Taylor-Joy en ze is weinig expressief met haar mond. Wat dubben bijna onmogelijk maakt zonder nog raarder dan anders over te komen. Niet zo’n slimme keuze voor een kinderfilm die in bijna elk land gedubd gaat worden! Van de Vlaamse cast vond ik Wouter Hendrickx zonder twijfel diegene die zijn rol het best vertolkte. De stem klopt gewoon bij het figuurtje en hij brengt er een bepaalde schwung in. Al is Jelle Cleymans zijn prestatie ook het vermelden waard. Geen typecast voor hem hier! Hij speelt de op James Bond gebaseerde figuur “Rex Dasher”.
Pas op voor SPOILERS na deze regel!
Van in het begin is het verhaal voor kinderen redelijk zwaar, de ouders van de twee hoofdrollen sterven tien minuten ver in de film na een salvo aan niets bijbrengende liedjes. Ze komen op een nogal vergezochte manier terecht op een Playmobil tentoonstelling en toveren zichzelf per ongeluk naar een wereld van Playmobil en zijn daar zelf ook de bekende mini figuurtjes. Vanaf dan gaan ze van de ene wereld met cowboys tot de andere bij de Romeinen. Voor de kinderen was dit geweldig, zij voelden het aan alsof ze letterlijk in die wereld zaten. Succes voor Playmobil zou ik zeggen, want kinderen zijn toch nog altijd de doelgroep denk ik. Maar toegegeven, de mama en de papa konden hier ook wel van genieten.
Een punt van kritiek volgens sommigen is de manier waarop de film vanuit technisch standpunt gemaakt is. De figuurtjes zouden er veel te gelakt uitzien. Veel te perfect om speelgoed te zijn dat eigenlijk vol krassen kan staan. Maar in tegenstelling tot Lego vind ik het hier wel passen. Mede door de meer ronde vormen van de figuurtjes i.t.t. Lego.
Nog waard te vermelden is, de meest overduidelijke manier om duidelijk te maken dat er een tweede film komt. Als er hier geen tweede komt, dan zullen er hier enkele jongens teleurgesteld zijn!
Ik zocht een activiteit om te doen met Jake en Matthew. Het was al even geleden dat ik met hun alleen iets gaan doen was. Ze waren al even aan het zeuren om Huisdiergeheimen 2 te mogen gaan zien in de cinema. De eerste film vond ik een leuk verhaal, leuke figuurtjes en personages. Ik was alleen geen fan van hoe het verhaal precies gebracht werd.
Een tijdje geleden zag ik de trailer van de tweede film. De jongens waren er gek van en vroegen toen meteen of ze mochten gaan kijken. Ik was niet meteen verkocht. Er leek weinig verhaal. Toch meteen ook de grootste valkuil van een tweede film in een franchise.
Bij films heb ik de gewoonte om toch uit te kijken ook al lijkt er geen verhaal in te komen. Bij deze film heb ik blijven wachten tot het einde. Van echt verhaal was er bijna geen sprake. Wat er verteld werd in de trailer was mopjes, mopjes en nog eens mopjes. Dat bleek ook de rode draad in deze prent te zijn. Een kleine verhaallijn rond de zelfredzaamheid van de huisdieren (wat natuurlijk geen slechte boodschap is, don’t get me wrong) die samengehouden wordt met allerlei mopjes die heel geregeld nergens op slaan. Leuk voor de kinderen natuurlijk. Iets minder voor de mama’s en de papa’s in de zaal.
En dan komt nu die typische SPOILER ALERT in zo’n review.
Naar het einde toe zie je hoe Max (het hoofdpersonage) zowel zichzelf als het kindje in zijn gezin leert hoe het leven niet altijd makkelijk gaat en de gevaren in het leven soms niet te ontwijken zijn. Maar dat je er dus beter het beste van maakt en niet in alles gevaar moet zien. Mooie boodschap in een film. Alleen was de weg ernaar wel wat lang. Max en Duke gaan met hun gezin op reis naar een boerderij van de familie. Hier worden ze zo’n beetje begeleid door de hond van de boerderij. En gaandeweg leren ze dus hun levensles. De ene al sneller dan de andere. Het was zelfs voor onze zonen van 7 jaar redelijk snel duidelijk wat het plot van de film werd. Toch jammer.
Een positieve noot over de film? De Vlaamse stemmen van de hoofdpersonages zijn net zoals in de eerste film gedaan door Sven De Leijer en Sebastien Deweale (hem kan je onder andere van Eigen Kweek kennen) en zij doen dat op een geweldige manier. Bij de Engelstalige versie is het dan weer Kevin Hart die de stem van het witte konijn, Snowball, doet en dat is op zich al hilarisch om te horen bij momenten.
Weer een remake van Disney. Ik zal niet de enige geweest zijn met die reactie. De remake van Jungle Book vond ik al geen onverdeeld succes. Maar dat kan ik nu ook niet bepaald mijn favoriete tekenfilm noemen. Voor Aladdin lag het anders. Ik heb de originele tekenfilm nooit gezien voor ik de nieuwe zag. Yep, nooit! De prentboek had ik wel. Ik was dat zielig kind, ja!
Ondertussen zag ik de nieuwe film al twee maal. In 3D en gewoon. Voor je conclusies trekt, ik ben hem één keer gaan zien met Vicky omdat we de kans kregen om een avondje uit te doen. De andere keer was omdat Vince een beloning verdiende en hij koos Aladdin.
Dan, de film zelf! Ik kende het verhaal, ik kende de liedjes. Na een kort inleidinkje komt de film helemaal op gang en wordt je helemaal in de sfeer getrokken door de geweldige muziek. Een belangrijk gegeven aan de film is, de hoofdrol is in principe weggelegd voor Aladdin. Tijdens de film zal je merken dat het in de praktijk anders is. Ze moesten natuurlijk een grote ster hebben om op de affiche te kunnen zetten. Dat werd Will Smith als de Geest. Hij moest Robin Williams vervangen die deze stem vertolkte in de tekenfilm. Zoals ik al eerder zei heb ik die niet gezien, ik kan me anders wel voorstellen dat het big shoes to fill waren! Ik kan niet vergelijken, maar hoe goed deed Will Smith dat! Hij heeft er zijn eigen ding van gemaakt. Zonder het verhaal af te breken.
Het verhaal van de film zelf is niet echt gewijzigd. Al zijn enkele kleine nuances anders die niet onbelangrijk aanvoelen. De rollen worden zo soms wel wat anders ingevuld, of moet ik het hedendaagser noemen. Zo is de rol van Jasmine meer geëmancipeerd. Ze vecht om Sultan te mogen worden in plaats van een goede echtgenoot te willen. Logisch zou je denken, dat was het in 1992 minder. Jafar vond ik een rare casting. Ondanks dat hij een heel kwade en slechte figuur speelt, heb ik heel de tijd het gevoel dat hij elke moment gaat instorten. Ik weet niet of hij de juiste acteur was om zo’n slechterik te spelen. Het doet echter geen kwaad aan de film.
De film is naar mijn gevoel heel genietbaar en zeker een goede keuze om even met niets anders bezig te zijn dan de film. Ik weet natuurlijk niet hoe dat zit voor mensen die de tekenfilm al wel gezien hadden. De muziek is een belangrijk deel van de film en maakt heel de sfeer. Als je de film ooit buiten een bioscoop gaat zien, zorg er dan voor dat je de muziek ook kan beleven!
Of de HBO serie nu de beste score krijgt op IMDB of niet, het blijft een boeiend onderwerp, een incident waar al veel over geschreven is en ook gepraat. Voor je aan deze serie begint, verwacht geen documentaire in de BBC stijl. Nope, this is Hollywood at it’s finest! Ze vertellen naast de tijdlijn van het incident, ook enkele verhalen rond belangrijke en minder belangrijke personen.
Wil je de serie nog zien en vooral, deze met een open blik bekijken? Stop dan hier met lezen. Hierna geef ik je mijn blik op de HBO miniserie. Het begin van de eerste aflevering is meteen een binnenkomer. Professor Valery Legasov die zelfmoord pleegt. De belangrijkste figuur in de opbouw van het script, zonder hem hadden we dit volledige verhaal niet. Hij is de rode draad in deze serie. Hij en de muziek. Nuja, muziek… eerder geluid. De componist van het geluid in de serie mag van mijn part een prijs krijgen hiervoor. De manier waarop er met geluid gespeeld wordt is gewoon magnifiek. Ze zorgen ervoor dat je nooit het gegeven straling vergeet. En tegelijkertijd boezemt het een angst in met maar enkele noten.
Dat het een zware reeks is om te kijken mag duidelijk zijn. Na elke aflevering die wij keken hadden wij even nood aan iets luchtiger te kijken. Niet alle afleveringen zijn even zwaar. Naar mijn gevoel bouwt het op naar de derde aflevering, waar je de gevolgen van de directe grote straling het ergst te zien krijgt. Zo krijg je een brandweerman te zien die eigenlijk niet veel meer geworden is dan een hoopje bloedend vlees dat nog in leven is. Zo willen ze in één bepaalde scene ook de gevolgen van dergelijke straling laten blijken door een helikopter recht over de open kern te laten vliegen terwijl deze het zand en boor moest dumpen en neerstort. Jammer genoeg blijft het een serie gemaakt door een commercieel bedrijf. Sensatie moet er dus zijn. In het echt is het zo niet gegaan. Er is inderdaad een crash geweest, maar dan wel meerdere weken later en niet door de straling. De helikopter vloog met zijn propeller tegen een kraan die geïnstalleerd was voor de ruiming van het radioactieve materiaal dat er lag.
Terug naar de serie nu. Een onvergetelijk hilarisch (maar tegelijkertijd ook triest) momentje van de serie zal toch de scene zijn met al de naakte mijnwerkers die in hun adamskostuum aan het werken zijn aan een tunnel onder de reactor door, omdat ze geen ventilatoren krijgen. Naar het einde toe en zeker in de laatste aflevering wordt het allemaal wat technischer. Het politieke spel begint meer op de voorgrond te komen en vooral dan hoe de politiek en ziek nationalisme de oorzaak zijn van de ramp en moeizame opruiming nadien. Moest je na het lezen van deze blogpost de serie toch nog niet gezien hebben. Kan ik je maar één ding zeggen, kijk! Ik waarschuw je alleen, het blijft in je hoofd hangen. Mijn recommendations op Youtube zijn niet voor niets allemaal Tsjernobyl gerelateerde filmpjes.
Eten weggooien, dat doen we toch niet zomaar? Thuis letten we daar misschien wel op. Maar of dat restaurants en supermarkten daar echt op letten, dat is een andere zaak! Enter de “Too good to go” app. Een app waar winkels en restaurants kunnen aangeven dat ze op het einde van de dag een overschot hebben. Dit verkopen ze dan met een korting.
Wij gebruiken hem nu even en willen onze ervaring delen. Voor wie het principe niet kent. Een restaurant, winkel, bakkerij of noem maar op zet een maaltijd in de app. Ze geven de prijs weer en daarbij de oorspronkelijke waarde van de producten, net als het tijdslot waarin je kan afhalen. Als klant kan je deze maaltijd dan reserveren en betaal je ze ook meteen in de app. Alle meest courante betaalmethodes zijn mogelijk. Bij afhaling moet de winkelier op je gsm in de app swipen om te bevestigen dat je de afhaling gedaan hebt.
Wij probeerden het ondertussen al meermaals bij verschillende zaken. Te beginnen bij Ikea! Hoe kan het ook anders 😉 . We deden dit in Zaventem en Hasselt. Een beetje tegen de verwachtingen in was er een groot verschil tussen deze twee winkels. Bij elke Ikea staat in de app dat je doosjes moet meenemen. We namen er dus voor de zekerheid een deel mee. Ironisch was, dat aan de kassa de dame vroeg of we “Tupperware” meehadden. Want Ikea verkoopt zelf geen potjes? 😛 Het personeel van de keuken had duidelijk het principe, wat moest weggegooid worden mocht ook meegegeven worden. Hoeveel porties we meekregen hing dus eigenlijk af van het aantal potjes die we meehadden, niet van het aantal maaltijden dat we bestelden. Hadden wij spijt dat we niet nog meer potjes meegenomen hadden! Dan was er de vestiging in Hasselt. Deze keer voor de zekerheid een buttload aan potjes meegenomen! Hier mochten we bizar genoeg onze eigen potjes niet gebruiken! Huh!? Yep, ze deden de porties in een kom waar ze anders mosselen in serveren. Schieten ze het doel van de app niet voorbij als ze dan wegwerpverpakkingen gaan gebruiken voor de maaltijden? Ik denk anders van wel. Ook was de initiële waarde van de maaltijden maar zeer nipt gehaald met wat we meekregen. Beetje onnozel wetende dat ze dan alsnog veel aan het weggooien waren. Dus of grotere porties meegeven, of meer maaltijden verkopen Ikea Hasselt! Of nee, om echt goed te zijn moeten ze beter inschatten hoeveel ze klaarmaken om te beginnen 😉 .
Dan onze slechtste ervaring tot nu toe. Carrefour! Express, Hypermarkt wat het ook was, het viel tegen. Ze vragen €4 voor een waarde van €12. Klinkt goed zou je zeggen. Dat is het in principe ook. De eerste die we deden was een Carrefour Express. Ze waren er heel vriendelijk. Maar dat mag wel als je hun komt ontdoen van hun rommel. Ja, rommel. We kregen twee grote pakken vleesbrood die dezelfde avond hun vervaldatum hadden die zelfs te groot waren voor ons gezin. Ook een steak die duidelijk al op het randje was. Dan nog een zak al half bruine sla. En dan nog Griekse yoghurt. Rare samenstelling voor een maaltijd, niet? Nog niet zo raar als onze tweede poging bij een Carrefour Express. Bij aankomst stond er een stapel dozen klaar voor de mensen die gereserveerd hadden. Behalve voor ons dan blijkbaar. Want tegen dat wij aan de beurt waren viel de man van de winkel uit de lucht dat er nog iemand was. Met de boodschap dat hij achteraan nog eens ging zien verdween de man in de stockageruimte. Hij kwam terug met twee hele kippen en kip cordon blue. Say what?? Wie eet er op één avond twee hele kippen én als side dish een cordon blue van kip? Sorry, maar hier maakte de man zich er te simpel vanaf. De waarde van aankoop zal zeker gehaald zijn, dat hoor je me niet ontkennen. Maar ook hier vervalt het nut van de app dan. Om toch zeker te zijn dat het niet toevallig die kleine vestigingen van Carrefour zijn gingen we ook eens proberen bij een Hypermarkt. Weer geen succes, voor ons dan toch. Want de waarde is gehaald. Maar de producten waren niet meteen een schot in de roos. Een prei, yummy. Tortellini, waarschijnlijk yummy. Gerookte paling, iieeeeuw. Maar dat is persoonlijke smaak.
Onze beste ervaringen met de app kwam er bij een bakkerij dicht bij ons. Voor een waarde van €10 betaal je er €3,29. Die initiële waarde haalden we tot nu toe altijd. Nee je krijgt niet altijd koffiekoeken mee. Soms ook beleg. Soms bijvoorbeeld een quiche. De beste dag die je kan kiezen om te bestellen bij een bakker is een zondag. De kans op overschot is groter, en er worden ook meer koffiekoeken gemaakt die dag 😉 . Ik denk ook dat de app het beste is voor zaken die in gebakken of dergelijke doen. Zo hebben we ook 6 donuts gehaald bij Hoeked voor de helft van de prijs! Hip zijn aan de helft van de prijs dus 😀 .
Je hebt ook handelaars die de hele dag door verkopen. Zoals bijvoorbeeld in Mechelen, brouwerij “Het Anker”. Zij verkopen over de hele dag een speciale versie van hun bier, “Gouden Karolus” van het jaar voordien. Voor dergelijke dingen is de app heel leuk meegenomen. Wij zijn vooral gewonnen voor het concept bij bakkerijen. Daar krijg je naar ons gevoel ook de beste waarde voor je geld. Supermarkten is een andere situatie. Daar ben je, vind ik toch, niet écht in het voordeel door de app te gebruiken. De producten die je meekrijgt liggen al heel de dag aan die lagere prijs in de winkel. Je zou dus perfect eerder op de dag de winkel kunnen binnenstappen en diezelfde producten tegen eenzelfde prijs kunnen meenemen, met dat voordeel dat je dan deels zelf kan kiezen tussen de producten die in snelverkoop staan. Voor de rest is het aftasten welke winkel het puur doet om meer winst te maken en welke het doet om daadwerkelijk van hun overschot af te geraken en ondertussen een centje mee te pikken.
Weer een finale voorbij. We hebben dus weer een winnaar en een mol. En wat voor mol! Ik kan niet anders dan toegeven, ik ben er los ingetrapt. De emoties die ze toonde hebben me volledig om de tuin geleid!
Op de tips zullen we jammer genoeg nog een weekje moeten wachten. Al waren er al enkele die minstens een beetje opvielen. Zo waren er soms duidelijke momenten die verwezen naar het beroep van Elisabet. Bij de Silent-Disco opdracht was er zo het antwoord “reanimatie” dat gegeven moest worden. Maar ik ga ze hier niet allemaal opnoemen, die verwijzingen. Vooral dan omdat ik er nooit in geloofde dat ze mol kon zijn.
De pot is de hoogste ooit. Was Elisabet daarom een slechte mol? Allesbehalve. Want volgens de follow the money theorie heeft ze zonder twijfel het meeste geld doen verloren gaan en bracht ze het minste binnen. Dat de pot zo hoog gegaan is, heeft winnaar Axel te danken aan een sterke groep. En misschien toch voor de helft aan Bas en Joeri.
En de opdracht van de mol is toch nog steeds tweeledig. Zo weinig mogelijk geld in de pot laten komen is er uiteraard één van. Elisabet heeft hier meer dan haar best gedaan. De andere is niet ontmaskerd worden. We weten nog niet zeker hoeveel kandidaten haar ontmaskerd hadden. Maar het feit dat Bas zelfs tot in de finale twijfelde is wel veelzeggend. Ook daar opdracht geslaagd voor de mol dus.
Het was een topseizoen! Geweldige opdrachten! Leuke kandidaten! En specifiek een geweldige mol en finalisten. Hopelijk is het snel maart 2020 en kunnen we opnieuw genieten van een geweldig seizoen van het beste tv-programma dat Vlaanderen rijk is!
Als er iemand was die ik de winst gunde, dan was het zonder twijfel Joeri! Wat een geweldige gast is dat! En niet te vergeten de uiteindelijke winnaar zal hem heel dankbaar mogen zijn. Zonder hem was de pot een stuk kleiner. Niet alleen door wat hij zelf verdiende, maar ook hoe hij de andere kandidaten naar succes duwde. We zullen een heel deel humor moeten missen tijdens de finale volgende week!
De finale… met Bas, Axel en Elisabet. Nu nog voor twee mollen gaan zou een beetje idioot zijn. Maar wie dan? Ikzelf sluit Elisabet uit. Nochtans volgens de meeste mensen in allerhande poll-vragen dé mol. Ik geloof het niet. Ze is veel te emotioneel. Niet dat dit per definitie niet samen gaat met het mol zijn. Maar als Elisabet de mol is, dan zal ze naast spoedarts zeker ook actrice kunnen worden. De manier waarop ze reageerde op verschillende situaties in het spel was meer dan gewoon uitbundig. Van trappen op de bodem van de boot omdat ze niet kon kiezen met welk dier ze zou slapen, tot bijna krijsen omdat ze misschien het bezoek niet ging krijgen. Zij is voor mij de mol dus niet! Wanneer ze vandaag haar vrijstelling uit haar vingers zag glippen vond ik dat ze haar teleurstelling weer niet kon verbergen.
Bas was vandaag veel verdachter. Hij wou wel heeel graag de naaiopdracht doen. Iets waar hij op voorhand al vrij zeker van was dat het dat ging zijn. Terwijl de enige info, “modieuze stadsmensen” was. Raar! Tijdens het kaartspel heeft hij een vrijstelling kunnen bemachtigen. Maar daar was ook al niet dankzij hem het meeste geld binnen gehaald. Maar Bas is al sinds het begin een opvallende saboteur. Tijd verliezen door alles te overdenken was zijn specialiteit. Maar ik zie het eerder als karaktertrek van hem. Eerst analyseren, dan pas handelen (iets wat hij eerder in het seizoen al aangaf). Maar zo gaat dus veel geld verloren (al moet ik hier toegeven dat zichzelf dommer voordoen ook een van die capaciteiten was die hij aangaf). Maar zelfs met dit tijdsverlies haalde hij een van het meeste geld binnen dit seizoen.
Dan is er nog Axel. De persoon die bij de vorming van teams steeds de leiding nam en mensen in een bepaalde richting duwde. Net zoals bij de Vovinam. Niet dat hij geen inspraak van anderen toeliet. Hij stond wel altijd klaar met een subtiel woordje om twijfel te zaaien of sturing te geven. Hij verdiende zeker niet het meeste geld in dit programma. Al zal die €3000 in het kaartspel vandaag zijn statistieken omhoog geduwd hebben. Hij was de koning van het nét niet slagen van taken of opdrachten. De opdracht met Bruno waar er met het kompas gezocht moest worden, was het niet dankzij hem dat er op de laatste seconden nog geld binnenkwam. Ook vandaag met de zegswijzen kwam hij een seconde later met het juiste antwoord, “ochtendstond heeft goud in de mond”. Zo dus al heel deze reeks hier en daar momentjes waar geld verloren gedaan werd. Voor mij is Axel dus de mol!
