In de omgeving van Kopenhagen heeft een kunstenaar zes reuzen uit afvalhout (voornamelijk afkomstig van paletten) gebouwd. Telkens op een wat minder bekende plaats. En als het even kon, makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer. En toch nooit zomaar op het eerste zicht te vinden. Ilse en Annelyse gingen ons trouwens al voor in de zoektocht. Bedankt voor de tip!
Om ze allen te gaan zoeken met de fiets was het wat kort dag, letterlijk dan. Om 16u begon het al een beetje donker te worden. Dat in combinatie met het feit dat er heel de tijd een baby te dragen viel, maakte dat we de auto namen. Wij zijn op zoek gegaan naar de locaties van de reuzen door op de website van de kunstenaar te gaan kijken. Dat samen met google maps, zonder gericht te zoeken in de app (kwestie van de fun er in te houden). Om het iets makkelijker te maken heb ik de vermoedelijke locaties in maps opgeslagen.
We begonnen bij de reus die de naam “Teddy Friendly heeft meegekregen. Niet ver van de locatie hadden we onze auto kunnen plaatsen. Maar daar stopte ook het gemakkelijke aan deze zoektocht. Daarna was het een en al modder en plassen. Net niet enkeldiep. We hadden er geen rekening mee gehouden en dus geen aangepaste schoenen aangedaan. Zeer vuile schoenen was het resultaat. Maar enkele minuten later hadden we dan toch die eerste gevonden!
Op naar de volgende! Dat was meteen Little Tidle en Thomas on the Mountain. Het waren er twee die in een zelfde park te vinden waren. De naam van die tweede deed al vermoeden waar deze op gelegen was. Lewis goed ingepakt in een dubbel laagje kleren en ook nog eens in een draagsysteem mee in mijn jas. Af en toe hadden we wat regen en wind. Dus overbodig was het niet, Lewis zo in te pakken. Thomas on the Mountain was geen grote zoektocht. Wel was het voorzichtig zijn omwille van de hellingsgraad en de modderige ondergrond. Een beetje rondkijken en je kon hem vinden. Maar kijk vooral rond naast de paden. Want je zal de reuzen niet in je schoot geworpen krijgen. Onlangs was Thomas besmeurd met verf. Mensen maakten er een drama van. De kunstenaar echter toonde begrip omdat hij ooit zelf zo begonnen was.
Dan kwam de schattigste volgens velen. Little Tidle. Die staat in een klein bosje vlak naast het water. Bij nat weer is er een heel groot verschil tussen van welke kant je komt. Kom je van de zuidkant is het een en al modder niet te doorlopen zonder laarzen. Kom je van de Oostelijke kant, is het een simpel bewandelbaar pad. Na even het bos in te wandelen en recht richting water te gaan, duikt hij plots voor je op. Dit is naar onze mening inderdaad de schattigste van de zes reuzen vinden we achteraf.
Sleeping Louis was de volgende. Heel makkelijk bereikbaar met de auto. Maar wel even zoeken naast het pad. Hij zit een beetje verstopt achter de struiken. Maar in tegenstelling tot Louis wou onze Lewis niet slapen. Het moeilijkste was voor ons hier dat Lewis heel de tijd alles wou zien. Anders was het groot drama. Dat was het moeilijkste aan deze zoektocht. Louis was moeilijk om op foto te krijgen door het gebrek aan plaats. De jongens vonden deze reus leuk omdat je er in kan kruipen.
Dan kwam Hill Top Trine. Hier had ik geen idee waar we de auto konden gaan parkeren. Het eerste beste plaatsje gekozen. We dachten even geluk te hebben omdat het aan de ingang van het natuurdomein was waar deze reus zich bevond. We hadden na enkele minuutjes door dat het geen geluk was. Het vijvertje vlak bij de reus was door de regen iets groter geworden door over de paden errond over zijn oevers te gaan. Geen doorkomen aan voor ons dus. Terug en een andere toegang zoeken. Die was een kilometertje verder te vinden. Langs een of andere herberg (denken we toch) kon je er toch geraken. Deze reus is eenmaal op het juiste gebied het makkelijkst te vinden. Ze zit nergens verstopt achter struiken. Integendeel, ze stelt zich tentoon op een heuveltje zoals haar naam ook zegt. De William en Vince vonden deze reus het leukst omdat ze er op konden gaan zitten en dan een uitzicht kregen.
Dan kwam de laatste! Oscar under the Bridge. Weer gaf de naam iets weg. Dit was zonder twijfel de makkelijkste om te vinden. De combinatie van de locatie op het kaartje en de naam gaf het helemaal weg. Erg vonden we dat niet na een hele dag reuzen zoeken! Maar na een meter of 500 was hij daar al. Al zichtbaar door zijn vuist die de brug vasthoudt. Een beetje over de rand van de brug kijken en daar is hij dan. Hij is zeker niet makkelijk te fotograferen. Tenzij je op het water bent zie je hem nooit helemaal.
Opdracht volbracht!
We hadden wel een warme maaltijd verdiend! Toevallig was een een “Max” in de buurt. Het zou de eerste keer zijn dat we daar eten. Max is een keten uit Zweden en combineert de cliché burgers (denk maar aan cheeseburger en dergelijke) met vlees met een veel breder aanbod aan vegetarische gerechten dan we gewoon zijn van de concurrenten. En ze zijn niet eens de duurste voor ons doordat het kindermenu redelijk goedkoop gehouden wordt. Vicky en ik kozen voor twee verschillende vegetarische burgers. Wat waren die lekker! Moe maar voldaan gingen we terug naar ons vakantiehuisje.
