26 juni 2018 papafivesons

Lange afstanden met de bakfiets

Ik ben lang niet de beste fietser. 25km zal al meer dan ver genoeg zijn voor mij. Voor een keertje gaat het wel. Maar meestal beklaag ik het mezelf nadien. Ik ben een loper en geen fietser, om het simpeler te zeggen.

Toch had ik het vorige week donderdag in mijn hoofd gestoken om even een enkele rit van een kleine 22km te gaan doen, met de bakfiets dan nog wel! Niet dat die moeilijk fietst, allesbehalve eigenlijk. Maar toch, met zo’n klein manneke vooraan in de fiets ben ik wat voorzichtiger en kan ik dus niet echt tempo halen. De bestemming was, een koffie ( of frisdrank ) gaan drinken bij een tante van Vicky en nadien langs haar ouders. Ware het niet dat ik even vergeten was dat mijn schoonouders jaarlijks werken op Graspop en dus niet thuis waren.

De wind zat niet mee, maar een babbel en een koffie is altijd een motivatie! Een geluk dat Lewis toch wat ingepakt in zijn kuipje zit in de bakfiets. Een dik uur later was ik er dan toch geraakt. Moe dat ik toch word van dat fietsen! Niet te doen! Maar de terugweg kon ik in twee stukken doen…. niet dus. Tja, ik zou er wel geraken zeker? Gelukkig was er een pak minder wind op de terugweg en kwam de zon er veel meer door. Af en toe een kalmer weggetje gekozen en geen spijt van gekregen omwille van de omgeving. Tegen dat ik terug thuis kwam was het nog maar vroege namiddag, maar ik had er wel al een twee en half uur sporten op zitten, want dat zal dat fietsen toch altijd blijven voor mij!

25 juni 2018 papafivesons

Voetbal kijken onder den toren

De VRT-toren that is! Snel zijn was de boodschap als je plaatsjes wou bemachtigen in of aan de studio van Sporza. “Villa Sporza” om preciezer te zijn. De parkeerplaats en de catering was geregeld. Leuk detail voor de Bob van de groep (ik dus) was dat het 0,0% bier aan de helft van de prijs was.

Uiteindelijk hadden we acht plaatsen kunnen bemachtigen, met meer geluk dan kunde. Ik nam William en Vince mee en dan waren er nog wat plaatsen voor vrienden over. Een kleine twee uur voor de wedstrijd was de aanwezig al verwacht. Tijd genoeg om vol te tanken en op te warmen dus. Al gingen we het zeker niet koud krijgen dankzij het lekkere weertje! Ik heb er een rood hoofd en armen aan over gehouden, #redtogether zeker? De setting was in ieder geval niet mis, terwijl de grote toren vlak achter ons was, keken we voor ons uit op én een groot scherm ( met zalige beeldkwaliteit ) én de studio-opname met Karl Vannieuwkerke.

Terwijl de grote mensen uitkeken naar de wedstrijd en iets later verrast werden door drie snelle doelpunten, waren de kinderen zich er niet al te veel aan het aantrekken en bezig met wat tafelvoetbal. Al kwamen William en Vince telkens delen in de euforie bij een doelpunt voor onze Rode Duivels. 5-2 was de einduitslag, niet meteen de meest gegokte denk ik. De sfeer was in ieder geval navenant. Moesten we nog eens plaatsjes kunnen bemachtigen, ik zal niet twijfelen.

24 juni 2018 papafivesons

Met een 10-jarige naar Bruno Mars

Vorige week zaterdag was het dan ein-de-lijk zover. William kon zijn tickets voor Werchter Boutique verzilveren. Vroeg gaan slapen de dag ervoor en lang in bed blijven liggen was de boodschap voor hem, want het zou een lange dag worden.

Het festivalpark in Werchter ligt op een 8km van ons huis. Dus namen we de fiets! Al was het maar om geen twee uur aan te schuiven op de parking na het concert. 20 graden en een wolkje hier en daar, beter konden we het niet wensen. Lil’ Kleine en DJ Rashida hebben we aan ons voorbij laten gaan. Dus was Tom Odell de eerste voor ons op het podium. Om het in William zijn woorden te zeggen, “saaaaaai”! William was er voor Bruno Mars en de rest kon hem eigenlijk weinig schelen. Toch wat uurtjes wachten.

Terwijl Jessie J en Years & Years hun set prachtig afwerkte waren wij in de verte aan het kijken. Ondertussen een genieten van een drankje of een hapje. “Stevig eten zullen we wel tijdens Oscar And The Wolf doen, want die kan ik gemakkelijk nog ergens anders zien spelen” was mijn beredenering. Jammer genoeg dachten velen er zo over en was het aan bijna elke eetstand een rij van minstens 30 mensen. We hebben uiteindelijk zonder overdrijven tijdens het grote deel van het concert aan het aanschuiven geweest voor frietjes.

Dan kwam het moment waar William zo naar uit keek. Bruno Mars! Anderhalf uur, van 23u tot half één. Ergens was ik een beetje bang dat William te moe ging zijn tegen dat het begon. Niets was minder waar! Hij was op van de zenuwen! Dan begon het concert meteen met “Finesse”, een lied waar hij toch graag op danst gevolgd door “24K Magic”, zijn favoriete lied. Voor wie ergens onder een steen leefde de afgelopen vijf jaar en Bruno Mars niet kent, wat volgde was de ene hit na de andere! William kon zijn geluk geen blijf en gooide de ene “dank u” na de andere naar me toe. “De beste cadeau ooit”, dus ik ook wel aan het smelten van de liefde die hij me gaf. William die het concept bis-nummer niet kende was teleurgesteld dat “Uptown Funk” niet gespeeld werd. Tot hij merkte dat dit de afsluiter was dus!

Na een fietstocht huiswaarts in het holst van nacht kwamen we thuis en was William doodop. Je mag één keer raden welke muziek er de dag erna heel de tijd opstond in huis! 😉

18 juni 2018 papafivesons

Running update

Een dikke drie maanden geleden begon ik na een blessure aan de ligamenten eindelijk terug te lopen. Rustig aan was de boodschap. Moeilijk als je graag lange afstanden loopt!

Dus moest ik een schema hebben. Moeilijk voor iemand die zichzelf niet graag verplichtingen oplegt qua afstanden of frequentie van het lopen. Ik loop normaal puur op het gevoel. Wanneer dat is, hoe lang, hoe snel. Allemaal op het gevoel. Het voordeel is dat je nooit tegen je zin gaat lopen. Het nadeel is dat je minder makkelijk grenzen gaat verleggen. Needless to say dat ik geen snelle loper ben. Mijn “natuurlijke snelheid” zal ergens tussen 10,5 en 11,5km/uur liggen (oftewel 5:13 tot 5:43 minuten per km).

Begin maart heb ik mezelf toch eens een schema opgelegd. Elke twee dagen gaan lopen. Maar dan wel maar 5km en zo opbouwen. We zijn nu een dikke drie maanden verder. Op ongeveer een 100 dagen tijd miste ik maar een 4 runs. In twee van die gevallen haalde ik het in door bijvoorbeeld mee te doen met een loop-event van 10 en 12 km. Goed bezig van mezelf (geef mezelf schouderklopje).

Maar de meeste progressie maakte ik in snelheid! Ik was terug begonnen aan een 6 minuten per kilometer. Ondertussen haalde ik de laatste run van 5 km een snelheid van 4:41/km! 12,8km/uur dus! Zonder mezelf dood te lopen of over de limieten te gaan! Voor mezelf eerder uitzonderlijk, want vele van deze runs waren in 20° tot 25° en lopen in warmte of zon is traditioneel gezien echt doodgaan voor mezelf.

En dan kreeg ik eerder deze week plots zin om nog eens 10km te lopen. “Ik zal maar voorzichtig zijn, want ik ben dat niet meer gewoon he” zei ik dan tegen Vicky. Als parcours kies ik dan bewust iets waar ik niet zomaar langs huis kan en dus sowieso “all the way” moet gaan. Rustig begonnen, maar gaandeweg merkte ik dat het echt wel vlot ging. Ergens rond km 7 had ik door dat ik wel eens mijn persoonlijke 10km record kon breken. Iets wat uiteindelijk gelukt is! 48:02 en dus gemiddeld 4:48minuten per km. En toch kon ik mezelf tegen het hoofd slaan. Want ja, ik kon onder die 48 minuten geraken en dat was niet gelukt. Is die competitiviteit in het lopen dan toch eindelijk me geslopen? Ik hoop het, want ik geniet ervan!

7 juni 2018 mamafivesons

Ontbijtfeestje & groot nieuws!

Twee kindjes die zes worden en eentje dat zijn eerste verjaardag viert op een dikke week tijd, dat vraagt om feest! Drie jarigen dat zijn heel wat genodigden. We hadden geen zin in een hoop afwas en wilden graag wat zekerheden. Nu mijn dagen terug gedeeld moeten worden tussen gezin en een meer-dan-fulltime job gingen we graag voor een all-in formule. Think food-entertainment-opruim. Enter: een binnenspeeltuin. Ik weet dat dit voor sommigen als horror zal klinken. Maar ik zag alleen maar voordelen. We boekten een ontbijtfeestje om 10uur. Op dat moment is de speeltuin maar net open dus qua lawaai valt het dan nog mee en ze hadden de speeltuin quasi voor zich alleen. We moesten Jake en Matthew bijna aan tafel slepen om de cadeautjes open te maken. Geen tijd – zoveel te beleven! Voor ’s middags hadden we nog taart voorzien. Kwestie van zeker te zijn dat de gasten niet met honger zouden thuiskomen en Lewis zijn eerste slagroomtaart te gunnen.

We hadden ook nog een leuke aankondiging te vertellen aan onze gasten. Geen zesde kindje zoals gedacht door sommigen. Wel een verhuis! Op dit moment is men bezig met het dak van onze toekomstige woonst. Weer een spannend avontuur om als gezin te beleven!

11 mei 2018 mamafivesons

Planckendael

Het was inmiddels al bijna 3 jaar geleden dat we nog in Planckendael geweest waren. Nadat we enkele jaren een abonnement hadden gehad en letterlijk elke cm² kende hadden we nood aan een zoo-pauze. Ik moet toegeven dat we na een bezoek aan een zoo in Barcelona ook even een degout van het dierentuin wezen hadden.

Fast forward enkele jaren later. Jake en Matthew herinneren zich niet zo veel meer van de eerdere dierentuinbezoekjes en wilden dolgraag nog eens gaan. Het dierenwelzijn blijkt hier gelukkig ook wel beter geregeld dan in Spanje. Bovendien zochten we naar een non-materialistisch cadeau, gezien ze eigenlijk alles al hebben wat hun hartje begeerd. Het grote voordeel van grote broers te hebben! Lego check! Playmobil check! Kapla check! Smartmax check!

Terug een abonnement op Planckendael dus! De jongens hadden facultatief vrije schooldag op Jake en Matthew hun verjaardag dus nam ik een dag verlof en konden we samen genieten van een niet al te druk park. En genieten deden we! Van het samen zijn, het mooie weer, van de dieren, een lekker ijsje en de speeltuin! We sloten de dag nog af met frietjes. Toen we vanop de achterbank: “Oh, het was zo’n leuke dag” hoorde smolt ik een beetje. Het was een dag met een gouden randje.

6 mei 2018 papafivesons

Weten jullie wie het is…

De afgelopen week waren er heel veel, maar ook zeer uitgebreide denkpistes te vinden op het internet. Denkpistes die me gelijk geven en ongelijk geven. Meer omgekeerd dan anders. Logisch, aangezien er theoretisch gezien nog drie andere mogelijke mollen waren. Het meest intrigerende was toch die telefoonnummer die blijkbaar ooit in Man Bijt Hond geweest was. Als je ernaar belde kreeg je wat gefluit op een voicemail. Toch niet zo alledaags denk ik dan. Aan welke mogelijke mol dit te linken valt is me nog niet duidelijk.

Vandaag werd in de eerste opdracht duidelijk dat we blijkbaar met vier mollen in het spel zaten. Allemaal hadden ze wel op een manier hun tijd kunnen vertragen. Pascale door uit een boot te vallen. Pieter die heel nonchalant ringen werpt. Baha die heel snel wil stoppen op de fiets en dan nog Lloyd die heel toevallig zijn fietsketting moet terugleggen. Maar voor de mol was het “close, but no cigar” want de opdracht was geslaagd.

Als er iets te kiezen valt in de mol, is de kans groot dat de mol weet wat je het beste kan kiezen. Die tweede opdracht is denk ik voor de mol geen fijne opdracht. Pascale denkt hier drie maal haar medekandidaten foutief in te schatten. De anderen doen braafjes mee met die inschatting. Weinig duidelijke mol-acties denk ik dan. Zelfs in mijn Pascale-tunnel.

Tijdens het duel tussen Lloyd en Baha waren ze beide zeer gehaast om antwoorden te geven, al was Lloyd iets minder gehaast dan Baha. Niet abnormaal bij een dergelijk spelletje. Maar een mol wil hier toch geld zien wegtikken? Geen ander beeld in dat andere duel. Ik denk dat de mol absoluut in het finaleduel wil terechtkomen. Het lijkt mij een te grote opportuniteit om veel geld te laten wegtikken aan een verschroeiend tempo. Maar dat wil nog niet zeggen dat het hem of haar lukt in dat duel te geraken.

Het werd heel duidelijk in de auto dat het spel in de kleren kruipt, behalve voor Baha die tijd had voor mopjes. Niemand gunt elkaar iets. Niet raar in deze fase! Er hangt dan ook een plaats in de finale vanaf. Mijn mol viel voor de zoveelste keer af. Wie het nu is? Geen idee! Maar als ik volg wat ik hiervoor gezegd heb, dan moet ik Lloyd zeggen. Maar wederom heb ik er geen idee van!