Het begint zowaar een traditie te worden. Voor het derde jaar op rij trokken we naar de paarse bloemenpracht in Halle. Vorig jaar was ik hoogzwanger en kozen we voor een korte route. Dit jaar deden we een langere route met Lewis in de ergo i.p.v. in de buik!
Het viel ons op dat de paden dit jaar duidelijk afgespannen waren. Dat miste zijn effect niet! In tegenstelling tot vorig jaar zagen we niemand tussen de bloempjes lopen!
De bloemen waren wederom prachtig! Zoveel moois!
Het stond eigenlijk al op onze to-do voor de paasvakantie, maar toen wilde het weer niet meewerken. De baby heeft zich nog steeds niet aangekondigd, en wat beweging kan geen kwaad, dus besloten we nog wat van het zonnetje te genieten en alsnog een uitstapje naar het Hallerbos te plannen. Nu zijn de befaamde bloemetjes nog te spotten, binnen enkele weken is het misschien te laat.
Nadat onze GPS ons eerst verkeerd had gestuurd kwamen we na anderhalf uur eindelijk aan op bestemming. We reden over een heel stuk kasseien, maar ook die hebben de baby nog niet op ideeën gebracht. Lucky me, want we hadden parking vlak bij! Er bleef dus nog voldoende energie over om heel wat tijd in het bos door te brengen.
Vorig jaar viel ons vooral op dat het bos overspoeld was door communiefotografen. Dit jaar waren het vooral de toeristen die opvielen. Wat ons dit jaar ook opviel, nog meer dan vorig jaar, is hoe veel mensen zich toch niet kunnen inhouden om het pad te verlaten. We hadden de jongens op voorhand ingepeperd dat er op geen enkele manier van het pad mocht afgegaan worden omdat de bloemetjes anders volgend jaar niet meer teruggroeien. Dit leidde tot een regelmatig “ooh, dat mag niet hé mama, die mensen gaan tussen de bloemetjes!” Onnodig voor mooie foto’s trouwens, want ook vanop de bestaande wandelpaden zijn er opties genoeg om mooie foto’s te nemen!
Omdat we er net op de middag waren hadden we vers fruit voorzien voor de jongens en maakten we er nog een picknickje van! We hadden een klein zakje voorzien voor ons afval en de fruitschilletjes. Vuilbakken staan er niet in het Hallerbos, en dat is een van de charmes natuurlijk, maar wel zo belangrijk om alles netjes achter te laten.
De boshyacinten zijn ook dit jaar absoluut de moeite waard! Ze staan ook nog massaal in bloei, dus het is zeker niet te laat om te gaan kijken!
Tip: Ga zo snel mogelijk van het grote wandelpad af op een (aangelegd!) kleiner wandelpad. Daar mag immers niet gefietst worden. Op het grote wandelpad hebben we de jongens enkele keren opzij moeten trekken om niet onder de wielen van een snelle wielertoerist terecht te komen.
