Gisteren was het de actie voor Bednet waar de kinderen in hun pyjama naar school mochten gaan. Met plezier doen de vier jongens die al naar school gaan mee aan deze actie.
Voor Vicky en mezelf is het vooral een gemakkelijke ochtend. Want wat een gevecht is het anders om de jongens in hun kleren te krijgen. Ofwel is de broek te klein (ook al is ze een maat te groot, grmbl). Of het shirt is net niet goed. Soms is het ook gewoon een simpele “dat doe ik vandaag niet aan hoor!” Het is altijd wel iets. Ik denk dat ik nog nooit een ochtend ben door geraakt zonder dat er iemand gemopperd heeft over kledij. Dan zwijg ik nog over hoeveel keer ik moet vragen de tanden te poetsen of een beetje verder te doen met het eten. Nog zoiets, het eten! Een heel eetfestijn aanbieden en nog is er niets lekkers tussen voor de helft van de kroost!
En soms, soms is er zo’n goede ochtend tussen. Waar ze vlotjes eten, ik ze zelf naar boven zie gaan om de tanden te poetsen, en ze zelfs hun fluohesjes bij elkaar zoeken in de bak. Jammer dat ze een zeldzaamheid zijn, dat soort ochtenden. Maar ik zeur te hard! Want op een dag als gisteren ben ik best wel trots. Niet alleen beseffen ze waarom ze meedoen aan de actie, ze vinden het ook leuk om op te komen voor goede initiatieven zoals Bednet en ondertussen pik ik weer een vlotte ochtend mee!
