opinie

31 juli 2017

Grote gezinnen ≠ de vijand

De laatste tijd merk ik het meer en meer online bij de meest banale nieuwsitems, akkoord op de niet meest intelligente websites. HLN en konsoorten. Commentaren of reacties op grote gezinnen die er niet naast zijn! Ik kijk zeker niet alleen op deze pagina’s. Het zou nogal deprimerend zijn.

Maar soms durft dat wel eens te gebeuren. Telkens opnieuw beklaag ik het mezelf. Slimmer ga je toch nooit worden van websites zoals die van HLN, Nieuwsblad en noem maar op. Zo net een nieuwspuntje op die eerstgenoemde website over het feit dat Tine Embrechts haar 4 kind verwacht. 5 reacties toen ik keek. Maar er niet naast!

Schermafbeelding 2017-07-29 om 19.16.32

Ik kan mezelf zoiets aantrekken! Vicky niet. Zij kan het volledig naast zich leggen. Misschien zit er een grotere filosoof in mij die verder denkt over wat er achter zit. En het is net dat wat mij een beetje dwars zit. Wat is de achtergrond van dergelijke uitspraken? Een veel terugkomende is dat er te veel mensen op de wereld zijn. Ik kan me niet ontdoen van de gedachte dat veel van deze mensen voor de rest niet zoveel inzitten met de rekbaarheid van ons bestaan als mens op deze planeet! Of zijn het toevallig allemaal mensen zonder kinderen die alle vervoer zonder auto doen en er een veganistisch dieet op na houden? In regio’s waar het vruchtbaarheidscijfer onvoldoende is om het bevolkingscijfer in stand te houden, is het zelfs zo dat personen in een groot gezin gemiddeld een kleinere voetafdruk hebben op het milieu. Denk maar aan kleinere huisvesting per persoon of minder wagens op de weg. Wat niet wil zeggen dat iedereen een groot gezin moet krijgen. Dan valt die regel natuurlijk volledig weg.

Een andere uitspraak is dat de kinderbijslag te veel kost aan onze maatschappij. Hier wil ik geloven dat deze mensen liberalisme gebruiken om hun asociaal gedachtengoed te verdedigen. Denken deze personen dan dat er een ander westers land is zonder een systeem van kinderbijslag? Ja zelfs het überliberale VS heeft een dergelijk systeem. Toegegeven, alleen als je een laag inkomen hebt en niet in elke staat. Of denken ze misschien dat je rijk gaat worden van kinderbijslag? Wie dat gelooft, gelooft nog in sprookjes. Een ruggesteun aan de toekomst van de maatschappij lijkt me niet zo raar. Vooral omdat al meermaals bewezen is dat het een positief effect heeft op het beperken van kinderen in armoede. Wat dan weer een positieve invloed heeft op de generatie van morgen.

Afsluiten zou ik graag doen met een weetje uit eigen ervaring. Waar wij ook gaan met ons gezin. Van Nederland tot Roemenië of van Noorwegen tot Spanje, overal kijken mensen positief naar een groot gezin. Nog nooit hebben wij negatieve reacties of blikken gekregen. Integendeel! We krijgen steeds complimenten! Behalve in Vlaanderen. Hier soms openlijk het tegenovergestelde.  Toch wel een beetje jammer. Vandaar mijn oproep naar mensen met een negatieve kijk op grote gezinnen, grote gezinnen ≠ de vijand

Tine Embrechts, wij wensen je alvast een vlekkeloze zwangerschap en een wolk van een vierde baby toe!

15 september 2016

Chauffeur mama en papa

Eerder deze week las ik een artikel op Deredactie.be over een mama van twee. Ze had het over keuzes maken. Keuzes in de plaats van je kinderen en keuzes voor jezelf in termen van tijdsplanning.

Ze stak van wal hoe druk ze het had en hoe dit effect had op haar dagelijkse leven en dat van haar kinderen. De drukte maakte dat ze keuzes moest maken qua hobby’s van de kinderen. Elk één hobby. Ze ging verder dat ze geen zin had chauffeur te spelen voor haar kinderen.

Hier zou ik toch even willen op ingaan. Hobby’s, waarom laat je kinderen beginnen met een hobby? Om zelf even rust te hebben? Hun ontwikkeling in een bepaald fysiek of cognitief gebied? Je eigen hobby doorgeven aan de kinderen? Een moment van ontstressen voor het kind? De combinatie van alle vorige… het kan allemaal. Het moment dat je je kind een hobby laat kiezen of op jonge leeftijd voor hun iets kiest moet er een achterliggende reden zijn. Hier thuis was het vooral om de kinderen meer beweging te laten hebben en vrienden buiten het school te maken. Ze zijn alle vier tijdens de kleuterschool begonnen met turnen in een gymclub. Het stelde niet veel voor. Meer dan wat springen op matten of stappen over een balk moet je er niet bij voorstellen. Geen van allen heeft ooit geklaagd niet te willen gaan.

Naarmate ze ouder worden groeien er eigen interesses in hun. Ze horen van andere kinderen in de klas dat ze bepaalde hobby’s hebben. En eens ze het willen staat vragen vrij en kunnen wij bekijken of het past binnen de planning, zowel op dit moment als in de toekomst. Zo heeft William wel eens gevraagd of hij net als enkele klasgenoten mocht gaan voetballen. We hebben hem toen gezegd dat het nu wel zal lukken. In de toekomst zou het echter veel moeilijker worden als de drie broers allen een eigen hobby hebben. Zo meerder malen per week gaan trainen en nog eens een wedstrijd in het weekend is niet weinig. Nog voor inschrijven mogelijk was had hij al andere dingen in het hoofd. Oef! 😀

Nu drie jaar verder doet hij zwemmen, notenleer, toestelturnen en tumbling. Vince doet zwemmen en toestelturnen. De jongste twee zijn bezig met hun zwemlessen dit kaar en doen er ook het toestelturnen bij. We zijn bijna dagelijks onderweg voor een van de hobby’s van iemand van de vier zonen. Ze hebben redelijk veel vind ik zelf en het zal er niet op minderen. Dit omdat het binnen onze planning past. En dat is zowat onze voornaamste parameter als het gaat over hobby’s kiezen. Dat we chauffeur moeten zijn voor onze kinderen en dat dit tijd vergt is eigenlijk zelfs niet ter sprake gekomen.

Dat zal dan onze keuze zijn! 😉

25 juli 2016

Gekke groenten… of gekke Belgen?

Hoe komt het toch dat Belgen enkel tevreden lijken met perfecte groenten en fruit? Waarom moet onze banaan de perfecte kromming hebben en onze paprika de juiste grootte?

Toen we in Noorwegen waren viel het me op dat de appels daar van het formaat waren als de appeltjes die we hier voor appelmoes gebruiken. Ook in andere landen viel het me op dat er niet zo’n hoge standaard aan de groenten en fruit gesteld wordt. In Tsjechië verkocht men peertjes die zo klein zijn dat je ze wel met schil moest opeten.

Toen we onlangs in de supermarkt een doos tegenkwamen met “net-niet-zo’n-perfecte-groenten” was ik helemaal blij. De groenten waren net iets kleiner of groter dan het ideaal, maar even lekker.

3486775263447010792-account_id=2